Göller de ölür be mübarekler!...


Siz sadece insanlar mı ölür zannediyorsunuz?
Siz uykudayken ağaçlar ölür,
Uyanıkken kelebekler ölür,
Arabanızdayken kuşlar ölür,
Yemeğinizi yerken gelincik çiçekleri ölür,
Yürürsünüz karıncalar ölür,
Durursunuz bulutlar ölür,

Siz sadece insanlar mı ölür zannediyorsunuz?
Ufka dalar gözünüz dağlar ölür,
Akşam vaktidir güneşiniz ölür,
Sabah olur ay’ınız ölür,
Avaresinizdir zamanınız ölür,
Borsa düşer paranız ölür,çıkar dolarınız ölür,
Bütün bunları bilirsiniz…
Yanı başınızda bir damla ölür,
O damlayla hayat bulan balıklar ölür,
Sazanlar,nam-ı diğer adıyla ‘karabalık’lar ölür,
Kadifeler ölür,hani pek de sevmediğiniz…
Levrekler,dişli balık diye nam salanlar ölür,
Yosunlar,sazlıklar ölür…
Mavilikler ölür,üzüntüsünden yeşil ölür,
Gözleriniz ölmez belki ama göz zevkiniz ölür,

Siz sadece insanlar mı ölür zannediyorsunuz?
Hani o çok övündüğünüz:
‘Güneşin hüzünle battığı Göl’ünüz ölür!
Hüznünü anlamadınız diye kahrındandır ölümü…
Vefasızlığınıza isyandır can alıp verişi!
Sahipsizliğindendir bükülen boynu!
Ses seda veremediği kırgınlığındandır size!
…………
Siz sadece insanlar mı ölür zannediyorsunuz?
Sular da ölür,
İçindeki balıklar da ölür,

Ey Beyşehirliler!
Sözümü bağlayacak cümlemi anlamışsınızdır çoktan
Ama ben yine de büyük harflerle yazıvereyim,
Altını da kalın harflerle çizeyim
Tehlike rengiyle,kan rengiyle:
Gölünüz,yanlış yazdım özür,Gölümüz ölüyor!

Siz sadece insanlar mı ölür zannediyorsunuz?
Göller de ölür be mübarekler!...