yalnızlık sokağının başucunda
dalıp gidiyorum yalnızlığıma

sadık beklediğini duydum soluksuzluğu
kök salmış beklerken seni
bir sarmaşığın kurumuş dalı düştü avuçlarıma

yangınlar misali tutuşuyorum şimdi
gökyüzü ürpertiyor tenimi

yelkovanın her dönüşü
götürüyor benden seni

topluyorum yüreğime tüm senleri
ümitsizlik sürüyor beni ihanetime
kırılıyorum kendimce

anılarım seni anıyor her saniye
zulmü reva görüyorlar sevdama
bir ağırlığın altında eziliyorum

büyük bir tufanı yaşıyor benliğim
gurbeti yaşıyorum kendimde
vuslat uzak
esirin olayım diyorum

bir yolcu kervanına yüklüyorum düşlerimi
sana yolluyorum kendimi
götür kendinle beni
bendeki kendini

ilk yangınım
son tükenişim

ölümü bekleyen bir bakireyim şimdi
pünemişim yangınına güneşin

yamalı bir kalp taşıyorum içimde
sorulmazlığı beklerken ruhum
başucunda çaresiz üryan bekliyor beden

meleklerin eli kanlısı kol geziyor
puslu paslı bir yokluğa çıkıyorum

ayrıldığımız kenti düşlüyorum
gözlerim yollara dalarken
kendimce senin oluyorum

yollar paslanmaya yüz tutuyor
ve ben
kırıyorum kalemimi daha bir seninleyken

bitmedi sevgi, düş bitti ve sen gittin