Ýçim açýlmýyordu. Ama hava kapanýyordu gitgide.Üþüdüm.Annemin örerken burnunu kanattýðý o çok deðerli kahverengi hýrkayý aldým omuzlarýma.Titreme halinde uzandýðým yataktan ateþ basmasýyla kalktým yine.Kolay deðil tabi. yazýn baþýndan beri üstüne bir sürü anlam yüklediðim eylül bitti...
"O anlamlý eylül." Güz çaðýnýn devrimcisi ve en bilinen anlamýyla ayrýlýklarýn habercisi...Her yýl eylülde çok büyük deðiþikler olacaðýný sandým hayatýmda.Bu obsesif durum yýllarca sürdü.Her eylülün birbirine benzediðini anlamak için ise böyle büyümem gerekliydi.Þu an olaðan halimin devam etmekte olduðunun bilincinde koynumdaki mezarlýkta anýlarýmý okþadým biraz akþam vakti.Derken kapýya bir anahtar sokulduðunu farkettim. O gelmiþti.Bütün tüylerim ayaklandý.
Birazdan yine kanayan bir dil odama girecek,en kuytularýmdaki anýlarýmý okþarken eski bir put gibi karþýmda durup "eee ne kadar aðladýn bugün bakalým" diyecekti.Kendimi bir böcek gibi hissettirecek ben de bir karýncanýn sessizliðiyle boyun bükecektim...Tüm bunlarý düþünürken kapý açýldý:
-"Oyalar gelecekmiþ toparlan da kalk hadi" dedi.
-"Peki" dedim.Sadece.
Eski bir putun karþýsýnda yeniçeri olmanýn alemi yoktu.Hayat denen þey bu minyatür diktatörün söylediklerine göre þekilleniyordu "ev" denilen yerde.Gidecek bir yerim olsa kaçacaktým ardýma bakmadan.Fakat çare yoktu.Durup durup düþünen,düþündükçe yerinde duran,ömründen yiyip duran biriyim ben.Ýnsan yerine konmanýn ne demek olduðunu biliyordum.Bana insan muamelesi yapmadýðýndan uzun saçlý bir badem aðacý gibi durup konuþmamayý tercih ettiðim günden beri "deli" olarak düþünüldüm.Hep beraber þarkýlar söyleyelim istemiþtim.Ama o ben aðlarken þarký söyledi.Böyle düþünürken bir mýrýldanma duydum salondan:
-"Gel güzelim gel boþvermiþim ona buna...."
Yine birþeyler iþitmeden toparlandým.Zorun hanesindeki hizmetçiliðime devam ettim bir müddet.Hazýrlýklar tamamdý.Limonlu keki seven Oya'ya bir sürpriz olsun istedim.Ancak bu gece nasýl sürprizler olabileceðini bilmiyordum.Bir misafirin gelmesi ona baþkalýrýnýn yanýnda aþaðýlama fýrsatýnýn lezzetini veriyordu çünkü.Odama gidip hazýrlanmam gerekti."Ne giymeliyim?" diye düþündüm.Bana yakýþtýðýný düþündüðüm kýrmýzý buluzümü çýkardým dolaptan.Hatta biraz da makyaj yaptým."Güzel kadýným vesselam" deyip þöyle bir döndüm olduðum yerde.Daha sonra salona onun yanýna gittim.Þöyle bir süzdü:
-"Hýh! Tam rengini bulmuþsun yine.Deli alacasý!"
Ýç sesimin çýðlýðýna dayanamayýp karþýlýk verdim:     
-"Ýçimin uðultusunu ancak bu renk kapatýyor." deyiverdim.
-"Hah! Gene baþladý uðultu falan.Normal insan olsana birazcýk.Dahasý normal bir kadýn! Sýradan yani.Böyle orijinal laflar nerden eser bilmem ki! Hastasýn sen!"
Ne olurdu "Çok yakýþmýþ" deseydin de normal olsaydý herþey diye içimden geçirebildim sadece.
Suskunluðu dehþet,sesleri deprem olan bir iliþkiydi bu ve bana hep dehþeti yaþamak düþmüþtü bugüne kadar.Derken dýþardan korna sesi duyuldu.Perdeyi kaldýrýp kafamý uzattým.Oya,Caner ve iki sevimli çocuðu arabadan indi.Yan taraftaki arabadan ise Zeynep,Coþkun ve Tuna indi."Kalabalýk bir gece olacak." dedim.Herþey güzel baþladý.Talý tatlý sohbet edilirken,Caner'in çay bardaðýný almak için sehpaya eðildiðimde büyükbabamdan bana kalan evin penceresine satýlýk levhasý astýðýný öðrendim.Þaþkýnlýktan ne diyeceðimi þaþýrdým.Söz konusu olan manevi deðeri benim için bu kadar önemli birþey nasýl da hiçe sayýlýyordu ayný ben gibi. Elimdeki çay bardaðýný mutfaða zor taþýdým.Bir hýþýmla tekrar salona döndüm.
-"Hayýr!" dedim olaðanca yüksek bir sesle.Herkes zamanýn bir diliminde dondurulmuþ gözleriyle bana bakýyordu.
-"Ne demek hayýr.Ýhtiyacýmýz var ve satacaðýz."
Ýhtiyacýmýz olmadýðýný biliyordum."Bunu yapamazsýn" diye haykýrdýðýmda bir þimþeðin üzerime doðru yürüdüðünü farkettim.Vurmak isteyebileceðini düþünüp birkaç adým geri çekildim.Dayak,duvaktý kadýnýn yüzünde ve kadýn çamurda dalgýç gücü yetebildiðince.Ancak o dakikadan sonra koptum.Evin satýlacak olmasý bana bahane,hatta okyanusumu taþýracak son damla olmuþtu.Oya'nýn,Zeynep'in ve o küçücük Bengisu'nun masum bakýþlarý arasýnda elimi sýkýþan kalbime bastýcaktým ki; gözüm buluzün kýrmýzýsýna iliþip kafamý kaldýrdýðýmda odadakilerin kaybolduðunu,her yerin kýrmýzý ateþ toplarýyla bezendiðini gördüm.Küçük kýrmýzý kürecikler saçlarýmdan omuzlarýma doðru iniyordu.Odanýn tam köþesinden biri yanýma doðru geldi:
-"Kimsin?" sorusuna verdiði cevap,
- "Ben,Mefisto" oldu.
-"Tam da damarlarýn kabarmýþken buldum seni.Yoruldun deðil mi? Çok yoruldun.Sabýr sarayýnda hükümdar mý olacaksýn sen? Neresi burasý "benim" diyebildiðin evin mi? Bu adam kim?Zararsýz zehirlerini içine akýtabildiðin þiþe mi?
Uçurum kenarýndayken seni yolundan döndüren vicdan mý? Yoksa kendi gölgene çizdiðin resim mi bu adam? Seni kapýnýn içinde deðil dýþýnda görüyor.Gitmen için çýrpýnýrken niye direndin ki bu kadar? Direnirken tükenmedin mi daha?" dedi.
Elini omuzuma attý.Yanmadým.Sýcaklýk bile hissetmedim þeytandan yana.Beyaz bir tepsi içinde üç farklý býçak sundu.
-"Eðer birini seçip dediðimi yaparsan ömürlük huzura ereceksin.Denemeye deðmez mi?"
-"Sen yaklaþacaðýn zamaný ve kiþiyi iyi bilirsin.Ne var ki, senin kahramanýn deðilim.Kendine baþka bir kurban seç katil etmek için.Ben kazýða oturtulmuþ bir hikayenin gerçek kahramanýyým.Evet.Ama Faust deðilim ki! O zayýftý. her ne kadar delilikle itham edilsem de ben zayýf deðilim"
Deyiþimle birlikte tepsiyi elinden fýrlatmam bir oldu.Ateþten eline deðen býçaklardan biri odanýn içinde bir kan nehri oluþturmuþtu.Nefessiz kalmýþtým.Bu nehirde boðulacaðýmý zannettiðim an:
-"Bütün býçaklarýn gözü kör olsun!" diye baðýrdým.
Bu cümleyele kendime gelmiþtim.Yaþadýðým dakikalarýn gerçekliðini sorgularken elimde tuz buz ettiðim çay bardaðýnýn avucumdan dökülen parçalarýný seyrettim.Neler olduðunu anlamaya çalýþýrken misafirlerin evi terkettiðini farkettim.Karþýmda, hayatýmý paylaþtýðým hayatýmdaki yabancý bana çocuk gibi bakýyordu.Suçlu bir çocuk gibi...
-"Ben kendimden mi geçtim?" diye sordum.
-"Belki...Beni öldüreceðini söyledin.Sonra "Bütün býçaklarýn gözü kör olsun! Lanet!" diye baðýrdýn."
-"Evet.bütün býçaklarýn gözü kör olsun.Seni öldüremem.Þeytana uyamam bir kötülüðü renklendirmek adýna.Çünkü bundan daha iyi bir çözümüm var.Dilinmemiþ acýlarý,siperi olmayan bütün dýmdýzlak halleri yaþamamak adýna ben artýk yokum.Senin gibi bir damarsýza adanmak üzere olan hayatýmý geri alýyorum ellerinden.Ve ellerime almadýðým býçak ayýbým,dilimdekiler kusurumsa eðer "deli" dediðin bu þahýs aklýný kullanacak.Ben artýk yokum.Bütün býçaklarýn gözü kör olsun ama hayatýmdaki varlýðýný onlarca defa saplýyorum.Ben artýk yokum...."
"Bu gece, zorun hanesinde son gecem oldu..."