Ne yağmuru bahane edebilirim,
Ne uzaklığa vurabilirim çaresizliğimi
Bahaneler değil benim sessiz ve yalnız bir akşamı kendimle paylaşmamın nedeni.
Engeller ...
Senin tabirinle “prensipler”... Nedendi.
Neydi bana yapmak istediğiniz?
İçinizdeki küçük gibi görünen ateşlerimi yollamaktı telefonla yüreğime
Bana ait öfkelerinizi boşaltmaktı.
Cezalandırmaktı belki senin niyetin
Belki de sadece sevgi ifadesiydi bu hareket sizin sözlüğünüzde
Bahanelerim olsaydı yağmura ya da kilometrelere yükleyebileceğim.
O zaman haklı bulurdum sizi
Bende sizin gibi davrandım belki.
Ama zaten yüreğimde bir sürü hüzün bulutu varken ve yanınızda olamamanın verdiği burukluk içindeyken
Yaptığınız hareketi nispet diye algılayan yüreğim...!
Kilometreler varken aramızda mesafeleri yok sayan gönlümün
Aramızda mesafeler yokken bile uçurumlar oluşturmasına neden olacak ilerleyen zamanlarda...
5 mayıs 2002