Yoksun artık
gecelerimin ikliminde

yalnızlığımın
şevkiyle şu dağın
ıssızlığını yaşıyorum

Senin gelmeni
hiç ummasam da

ben
artık ölümle
iç içe yaşıyorum

Bir
senin ellerinde
huzur bulmuştum,

Birde
bu dağların
dirliğinden ummuştum.

Gözlerinden
boşalan yaşlar
gönlümün pınarı oldu

Sabır ile
yutkunman
artık azığım oldu

Ne çare ki
yüreğim seninle çok serin

Kalbim
dirliğinde ancak
olacaktır emin

Tütüyor
gözlerimden
hasretin senin

Buram
buram kokuyor
yokluğun billahi yemin

Ne
kuru azığım
nede
çalmayan kavalım

Böyle
hicranla nasıl
kalem tutsun ki ellerim

Gel
ne olur çık gel

Gayri
nutkum duracak benim

Ben
sensizlikte
ayazların derdiyim