Üç odasý vardý evin..

Saðým solum sobe...

Hergün bir odasýnda yaþamýn penceresini araladýk ve hep o pencerenin karþýsýndaki suleti yaþamýn tüm gerçeði gören gözlerimizi ovuþturarak, belki binlerce kez gördüðümüz ismin –a- halini ilk bebeðine sarýlan nurcan gibi kucakladýk...

Yalýn deðildik asla. Yalýn halimizi Freud’un "stage"lerine girdiðimiz ilk anda terk ettik. Ve mutlaka bir ismin bir halini takýp peþimize yapýbozumsal serüvenlere daldýk. Formasyondan çýkan tarifler miydi, tariflerin tahrip ettiði çocukluðumuz muydu bilemiyorduk o zamanlar.

Elmayý sekere buladýðýmýzda, artýk elma olmaktan çýkmýþ tadý diye düþündük. Kategorik bir sýçrama yaþamýþtýk. Sýnýfsal mobilitelerin ikircikli sorgulamalarý..


Ýlk odayý açýyorum.

Bugün Cuma. Hadi oda, hazýrla bizi yeni bir haftasonuna. Ýçinde biraz sýradýþýlýk biraz dinðinlik az biraz da hýz olsun. Dört güne sýðdýrdýðýmýz tek düzeliklerden, herþey aynýlardan, her tadýnýn tatsýzlýðýnýn benzeþliðinden ve deja-vu mutsuzluklardan kurtar.
Ýnsan mý doyumsuzlaþtý, hayat mý sýradanlaþtý’nýn kýsýr döngüsünde çözmeye çalýþtýðýmýz iki denklemli fakat üç bilinmeyenli sorularda takýlýp býrakma beni. X’i bulsam ne olacak ki.
Soruda gizli olan ama bize verilmeyen bir done daha "var mý?" yý sorgulamayalým. Varsa da bilmeyelim.

Çözmek zor gelirse, soru yanlýþ diyip geçelim. Þarabýn ve aþkýn uyuþturucu etkisinde sürüklenelim.
En renkli elbiselerimizi giyip, deri deðiþtirelim.


Ah ismimim her hali.. De-li, den-li hallerim öldürecek beni...

Ýkinci odayý açýyorum.
Bu oda da mý bulacaktým her halimde biraz daha kaybettiðim huzuru. Oda! seni kaybettim bilinç altýmýn derinliklerinde. Yalýn halimde yitirdiðim -can kardeþim- ego nerede. Sýðýnabilir miydim bilinç altýnýn en derin noktasýndaki o huzurevine. Arsýz huzurlar arýyorum sarý ve pembenin tam ortasýnda. Ah beynim... geriye tekmelediðin hazlarý doldurduðum sandýklarda boca etme beni, anýlarýn sesli çýðlýklarýna.
Ey, dil sürçmelerinin insafýna býrakýlmýþ yalýn halim. Dokun bana. Ben-de olmayan ben-den nasýl çýkar ki. Beni dinlememeliyiz.
Y nin ordinatlarýný baþkasý bulsun parabolün yumuþakça çark etmiþ tepe deðerlerinde.
Ben eðimimi eksi-de göreceðim bugün. Suskunluðumu þarap þiþelerine saklayýp sonsuzun bilinmeyen deðerlerine gideceðim.


Dedim ya, bu hallerim varya hallerim. Her halimde ben olamayan hallerimi sorguluyorum da yine de -e halimi tamamlayamýyorum.

Üçüncü oda.
Denemediðim halim kalmadý. Ateþimi kendim getirdim. Teslim oluyorum iþte. Paydasý koca bir sýfýr ise bütün duygularýmý bölen, kurtuluþ yok sonsuza kadar tek baþýna. Aradýðým yalýn halim. Hangi stage de kaybettim seni.
Bal parmak yaladýðým mý, öpülürken baþka dudaklarla utandýðým o ilk günümde mi. Her eylem bir baþka mana kattýðýnda kendime, aynadaki annem benden ayrýlýp gittiðinde mi.
Üçüncü oda sana teslim olmaya geldim. Ýstediðim biraz kaygýsýz bir kaç saat bir tabut içinde.
Beni böldüðün her parça da býraktýðým mutluluk teorileri deðil, sadece hiçliðin bir anlýk cazibesine kapýlmak istiyorum.

Çok bilinmeyenli az verili çözümsüz denklemlerde sürüklenmeden, yaþamýn sahibi olma uðraþý belki de benimki. Ah vicdanýma saplanmýþ içselleþtirilmiþ dýþ dünyam benim.
Bu kadar düþmaný nasýl giydirdim içime. Vücudun denge arayýþý, sýcak soðuk ayarý deðil aslýnda.
Ben-lik bir durum yok burada. Savaþ altla üst arasýnda. Yýkýntý bir beyin geride unutulan örselenmiþ bedenlerde...


Evin üç odasý vardý ama binlerce de saklanan.

Saðým solum söbe...