Bil ki
Verişmiş bir sürenin idrakine kanmadan
Geçip gidiyor seni anlamlaştıran zaman

Dilersen
Sen ister inan istersen de zanlarını kuşan
Elinden boşalır, sessizliğinde o vuku bulan

Her zaman
Can, hissedildiği sürece latif ve çok hoş
Gönülden hissedilmeyen her şeyde boş

Ne var ki
Sineyi kuşatan hicrana dolaşma sen koş
Kalbin itminanlığına durma her daim coş

Hakikatte
Ne ömürler tüketti akıp giden olan zaman
Akıllanmayan, mazisini unutan yine insan

İdrak eden
Atisiyle anlamlaşan, mücerret kimliği olan
Telakkilerinde bağnazlık bulunmayan can

Hazindir
Ne söylersen, ne eylersen seni bulacaktır
Kimliğine anlam katan, mefkûren olacaktır

Düşün
Dünya kime kalacak, aşk kimleri arayacak
Kalb bir gün duracak, sahibiyle buluşacak

Lakin
Sen, varlığın ikliminde bir nefes iken, enen
Tefekkürle nefesletmeyen her şeyde yaren

Yinede
Avuntuyu, müddet addeden zavallıdır hem
Kem eyleyen, sevmeyi bilmeyen yine âdem