Yüreğine ne kambur ne çıbandım
Aşk’tım, aşk’tan öte
Aştım kilometrelerce mesafe
Bir sana varamadım

Yokluğum senle varlığa döndü
Varım senle yoğruldu
Sen, ben’i yok sayınca
Sırrın, benliğimi kararttı

Evet, sırrını döndün bana
Beni geceye bıraktın
Oysa, bir güneş damlana razıydım
Razıydım, bir kelâmla bir bakışına

Sen ayım, sen güneşim,
Sen benim evrenimdin
Ben kambur, ben yara,
Ben çıban olamazdım

Haddim miydi yüreğini çöl etmek
Haddim miydi gözlerini yaşartmak
Ben sana gül, sana mut olmalıydım
Sen, beni yok saydın

Dermansız kaldı şu fakir gönlüm
Canın sağ olsun sevdiğim
Sen olmasan da ben
Ay yüzünü yaşar, uzak severim.