EN ZOR YOLLAR

En zor yollara yalnýz gidilir
Hayal kýrýklýklarý, kayýplar
fedakarlýk
hep tek baþýna
Her sesleniþi yanýtlayan
Hiç bir rica kabul etmeyen
ölüm, kendisi
bizim tarafýmýzda deðil
Seyrediyor bizi
Gücümüzün yetip yetmeyeceðini
Bize uzanan eller
ulaþamýyor
Kýþ ortasýndaki aðaç dallarý gibi
Bütün kuþlar susmuþ
Yalnýz kendi adýmlarýmýz duyuluyor
ve henüz atýlmamýþ
ama atýlacak olan adýmlar
Durmak, arkaya bakmak boþuna
gidilecek,
Yola devam edilecek.
Bir mum al eline
küçük ýþýk azýcýk, cýlýz
Yeraltý maðaralarýndaki gibi.
Ve ama, sen uzun uzun yürürsen ileriye
beklediðin mucize gelmemezlik etmez
Çünkü mucizeler her zaman vardýr
ve çünkü Tanrý' nýn lütfu olmaksýzýn yaþayamayýz:
Günün özgür nefesiyle mum aydýnlanýr
Gülümseyerek üfleyip söndürürsün onu
Güneþe çýktýðýnda
ve yemyeþil bahçeleriyle
þehir seni karþýlar
ve evinde bembeyaz örtülü bir masa.
Ve gidenler ölümlü
Ve kalanlar ölümlü
Senin için ekmeði kýranlar, ve sana þarap sunanlar
Ve onlarýn seslerini duyarsýn yeniden
çok yakýnýnda
yüreðinde.

Hilde DOMÝN ' Die Schwersten Wege'
Çev: Ülkenur Kaynar