Kapkara Hüzünler Söylemek

Ölümü çalıyorum yaşamın tellerinde
Orpheus gibi
Evrenin ve senin göklere hükmeden gözlerinin
Kusursuzluğuna dair
Yapabildiğim
Yalnızca kapkara hüzünler söylemek

Unutma , o sabah sen de gördün aniden
Hüzün dolu o kapkara ırmağı.
Henüz ıslakken çiğden yattığın yer
Ve karanfiller uyurken yüreğinin üstünde
Yanı başında akıp giden.

Suskunun telleri gerilmişti
Kan dalgaları üzerine
İnleyen yüreğini kavramıştım ben;
Dönüşmüştü saçların gecenin gölgesine
Karanlığın kara kar taneleri yağdı yüzüne.


Ve ben senin değilim
Ağlıyoruz ikimizde

Biliyorum artık Orpheus gibi
Ölümün yanında yaşamı
Ve senin sonsuza dek kapalı gözlerin
Kanıyor bende mavi mavi



Ingeborg BACHMANN ‘ Dunkles zu sagen’
Çev . Ülkenur Kaynar