Bir gün göçerim dost dolu dünyadan,
Haberim olmaz ardımdan konuşandan,
Ne bir gülüş, nede içli bir figan,
Duyamam artık, anılan dudaklardan.

Bir bir topladım sevabı günahı,
Belki nurdayım belki de ağı,
Görürken ışığı, akşamı, sabahı,
Göremem artık, bulutlu karlı dağı.

Buralarda olmaz ne han ne yalı,
Mezarın amelden başka olmaz malı,
Burada ne büyü, ne koca karı falı,
Fayda etmez, amelden başkası.

Ölen bir daha ölmez burada,
Kalırsın yaptıklarınla baş başa,
Yetimler ağlarken yazılı taşlara,
Kalırsın yaptıklarınla baş başa.

Ahmet Öztürk