Bu değişken yapıma bakıyorumda kitaplardan ne çok şeyler öğrendi ve devam ediyor.İşte o hastalıklı düşüncem’ da böyle oluştu, sessiz ve bana haber vermeden...


Yükselme düşleri kurarken, her gece yalnız başına yatakta kendini okşayan, rüyalarınla tatmini seçen.Ve nedensiz değişken amaçlarıyla yolsuz bir gezgin gibi güçlü gözükmeye çalışan ben işte tam bu anda biriyle tanışıyorum.Bir türkü bar’ da çalışan garson güzide bir bayan’la...


Türkü barlar’ ı severim hemde çok doğuya bir bakıştır sesleri, hareketleri_ yanımda benim ne istediğimi soruyor.Yüzünü tarif etmeyeceğim kendime yoksa iyicene çekecek beni kendine, ruhuma kış ’da erken geldi.Söylüyorum bi’ şeyler.


Onu gözyaşlarıma çekmek istiyorum deneyimsiz vücuduma saf vücuduma...


Oturduğum yerden hareketlerini inceliyorum.Hiç gülmüyor, sipariş alırken başını sallıyor.Canı sıkılmış gibi.Biri o arkasını dönerken şehvetle içini çekiyor, sinirimi bozuyor.Yürüyüşü nede asil...


Yoğun yaşayamıyorum önümdeki içeceğede dokunmamışım, çıkıyorum eve gitmeliyim diyorum içimden eve...


Evde kendime hazırladığım oyunun içinde kendime rol biçiyorum.Aynanın karşısına geçiyorum.Yukarıdan sarkıttığım kukla yanak yanağayız.Ona bakıp aynaya devam ediyorum;_neye dönüşüyorsun bülent şeytan mutluluğunu arayan cennet sahiplerinimi yoksa
o el hareketlerinle zihninde canlandırdığın farklı açı aşklarını mı?..


Ayna konuşur;_..,evet düzensiz bir hal aldın sen, çabuk toparla kendini cesaretlen mutlu hırsını yakala, yoksa yaradan gözyaşları acı verecek sana.


Kukla konuşur;_...bülent sen dön açılarına (başını benden uzağa çevirir) küsme insanlara biliyorum uzun zamandır sahte insanları oynuyorsun ve geleceği kalıp gibi görüyorsun bak ben kuklayım asıl benim kalıp olmam gerekir ki sen farklısın...O aşk’ a uç yaradan yaratılmalarınla uç...



SEVGİYLE...DOSTÇA...Bülent Yalçınkaya...