Çok üzgün süzgünmüşsün yazık bana ki hala acıyorum sana
Haklıyım ama yine de sen de haklısın deli veli ana
Saygı duyarım anasına atasına ne olsa uyana
Lakin haksızlıkta hudutsuzluktu edilenler sonuçta olan oldu bana

Kalbime oklar saplandı bıçaklar girdi sanki olup acılandım
Sonbaharımda hem de ciğerimden yaralandım
Sabır taşı gibiydim ben ne zehirlerle ağılandım
En kötü zamanlarımda yoktun yanımda hıyanetine şaşakaldım

Güya sendin beni gözünden kıskanan, hep sevdiğini söyleyen?
Ayrıldık oysa çok mu seviniyordunuz gülleri ezip çiğner iken?
Ah ah yuvayı yapan bir de yıkmalı değildi ah haddini bilmeyen!
Beş gülünün anasıyım demeye gerek mi var yok ki bilmeyen.

06.10.2008.İzmir.
Müfide DECDELİ.