Kötürüm bir çocuktum senin karşında
Sen oyun oynardın mahallede
Bense seyrederdim sadece
Çünkü saklanamazdım sen önüm arkam sobe derken
Yakan toplarında da hiç yanmadım
Yada hiç canım olmazdı havada yakaladığım
Canım cansız kalmıştı zaten karşında
Yananda yüreğim vardı
Ben çoktan diskalifiye edilmiştim yani

Hani tüm mahalle evinizin yanında boş arsaya toplanıp
Şarkılar söylerdi
Bense hep susardım
Dilsiz bir çocuk olurdum sesin karşısında
Hep ezik büyüdüm bu aşk yüzünden
Hiç özgüvenim yoktu karşında
Bana bakmanı bile istemezdim
Kör ebe oynarken bile giremezdim oyuna
Oysa kördüm zaten ben senin bulunduğun her köşede
Korkardım dönüp dönüp hep seni yakalamaktan
Kulaktan kulağa derlerdi
Bi oyun oynardın hani
Hiç oynayamamıştım
Sana yakın olma fikri bile çıldırtırdı beni
Sağırdım da zaten duymazdım söylenen kelimeyi
Ben eğildimi kulağına senin
Kalbimin bildiklerini sıralamasından korkardım en çok
Kalbim seni görünce hep patavatsız olurdu
Ama nedense ben hep dilsizdim karşında
Bi tek bi topum vardı kırmızı beyaz hani
Dokuz aylık oynamak isterdiniz
Alıp elime çıkardım sokağada
Yanınıza gelmeye cesaretim olmazdı
Beni farkettiğinde kötürümlüğüm gelirdi aklıma
Sağırlığım, dilsizliğim bide körlüğüm
Kala kalırdım oracıkta
Tam gelecekken yanıma
Annem seslenirdi
Baban geldi yavrum hadi eve

Ve ben yine umutlarım kararmış halde
Yeni güneşi beklemeye koyulurdum camın dibinde
Topum kucağımda
Gözlerim evinizde...