Uykusuzluðuna karþý canlýydý zeytin bakýþlý gözler. Uyumamýþtý sabaha kadar. Küçücük dünyasýnda geniþletti hayallerini. Hiç bilmediði, görmediðiydi gözlerinin önünde duran. Nasýl birisiydi, ne yapardý? Saçlarý, gözleri ne renkti? Kýzar mýydý acaba? Yok, kýzar mý hiç, eðer öyle olsa sever miydi bunca insan. Öyle biri olmalý ki, sevsin annesi gibi…

Nerdeyse sabaha kadar uyumadý uçmaya hazýr küçük yürek. Annesinin uyanmasýný söylemek için açtýðý kapýnýn ardýnda hiç alýþýk olunmadýk bir manzara duruyordu. Yatak çoktan düzeltilmiþ, eþyalar yataðýn üzerine itinayla koyulmuþ, sanki annenin kapýsýný açmasýný bekliyordu. Kapýnýn açýlmasýyla hemen doðrulmuþ, sevinçle annesine sarýlmýþtý. Anne þaþkýnlýða fýrsat vermedi benliðinde, yýllar öncesini hatýrlamasý yetti bunun için. Özenle taradý küçük kýzýn saçlarýný. Haftalar önceden alýnmýþ kar beyaz kurdele takýldý ardýndan. Okul önlüðünü kendisi beðenmiþti. Aynanýn karþýsýna geçmiþ kendisine bakýyordu. Ýnanamýyordu bir türlü. . Dönüyor, dönüyor tekrar bakýyordu. Bir baþka edayla savuruyordu saçlarýný. Nasýl kahvaltý yaptýðýný bile hatýrlamýyordu. Erkenden yerlerini almýþlardý ihtiþamlý okulun bahçesinde. Gözler etrafý tarýyordu dikkatli bir þekilde. Acaba þu sürekli tebessüm eden kadýn olabilir mi? Ya þu gözlüklü bey, ya da dedemin ki gibi saçlarý beyazlamaya baþlamýþ olan þu adam… Meraký yiyip bitiriyordu onu. Kendince birçok kiþi seçmiþti, olabilir demiþti hepsine de çocukça bir tutumla.

Nihayet çalmýþtý hep uzaktan duyup hasretle kulak verdiði zil. Þaþkýn bakýþlar içerisinde sýra olmuþtu hiç tanýmadýðý bir sürü çocukla birlikte. Konuþmalar yapýlmýþ, istiklal marþý söylenmiþti. Ve en sonunda o an gelmiþti. Gözlerine uykuyu tattýrmayan, merakýný kudurtan kiþiyi görecekti nihayet. Sýnýfa annesi götürmüþtü. Onu bir sýraya oturtmuþ, yanýna da kendisi oturmuþtu. Anladýðý kadarýyla herkes kendisi kadar hevesli deðildi. Çünkü büyük çoðunluk aðlýyordu. Anlam veremedi bütün bunlara. Artýk annesi de gitmiþti. Güçlü hissetti kendini. Artýk büyüdüm dedi kendi kendine. Bazýlarýnýn halen aðlamasýna raðmen girdi içeri sabahlara kadar hayalini kurduðu öðretmen. Bugüne kadar hiç böyle hissettiðini hatýrlamýyordu. Hatta bayram sabahlarýnda bile hiç böyle olmamýþtý.. Ayaða kalkmasý gerektiðini biliyordu. Ýçeriye giren bayan gözlerini kamaþtýrdý. Sanki daha önceden tanýdýðý, her gün gördüðü birisiydi. Ýçindeki sevgi seli taþýverecekti sanki.

Öðretmen kendisini tanýtmýþ, sanki o da herkesi daha önceden tanýyormuþçasýna sevgiyle bakýyordu herkese. Þimdi sýra sizde demiþti. Herkes beklide hayatýnda kurduðu en riyasýz cümlelerle anlattý kendini. Öðretmenin söylediði her þeyi, her heceyi, her harfi müthiþ bir dikkatle dinliyordu. Cýrlak zilin sesini, onu öðretmeninden ayýrmaya çalýþan bir el gibi bildi. Halbuki bir önceki zilin kavuþmaya atýlan ilk adým olduðunu unutmamýþtý. Öðretmen çýkmamýþtý, velilerse sýnýfa çoktan doluþmuþlardý. Öðretmen haným hepsiyle tek tek tanýþýyor, büyük bir itina ile ilgileniyordu. Annesi de konuþtu öðretmeniyle. Annesinin kulaðýna “nasýl buldun onu” demiþti. Annesinin cevabý beklediðinden daha güzeldi, “týpký senin bulduðun gibi”. Gitmesini istemiþti annesinden. Harçlýk istemeyi de unutmamýþtý. Artýk her yönden aðýr aðýr özgürlük kazanmanýn adýmý bugün atýlacaktý.

Gün çok çabuk geçmiþ, ayrýlmak istememiþti öðretmeninden.Ýçinden öpmek gelmiþti onu, ama cesaret edemedi söylemeye. Dýþarýya çýktýðýnda annesi çoktan gelmiþti okula. Yol boyunca o’nu anlattý annesine. Eve geldiðinde çýkarmak istemedi üzerindekileri. Bir daha, bir daha baktý aynaya. Sanki þimdiden özlemiþti öðretmenini. Utanarak sordu annesine “kýskanýyor musun anne”. Anne sadece gülmüþtü bütün cevaplara denk.. Ve uyumuþtu dünkü uykusuzluðuna inat.

Sabah kalktýðýnda saatine baktý, ama bugünkü baþka bir heyecandý. Bir kiþi deðildi rüyalarýný süsleyen. Bir sürü çiçekti merakýný kaplayan. Yine erken kalkmýþtý ama bu defa kendisi taradý saçlarýný. Ve uður getirmesi için aldý eline öðretmenliðinin bu ilk gününde yýllar öncesi ilk defa taktýðý kurdelesini. Aceleyle çýktý kapýdan. Ve yýllar öncesinin heyecanýný tadarak, kendi okul yoluna hiç benzemeyen bu yeni yollarda yürüdü öðretmen olarak…