..E-posta: Şifre:
İzEdebiyat'a Üye Ol
Sıkça Sorulanlar
Şifrenizi mi unuttunuz?..
Bir takım şeyler görürsünüz ve "Niye?" diye sorarsınız. Ben ise bir takım şeyler düşlerim ve "Niye olmasın?" diye sorarım. -George Bernard Shaw
şiir
öykü
roman
deneme
eleştiri
inceleme
bilimsel
yazarlar
İzEdebiyat - İyileşme
Anasayfa
Son Eklenenler
Forumlar
Üyelik
Yazar Katılımı
Yazar Kütüphaneleri

Şu Anda Ne Yazıyorsunuz?
İnternet ve Yazarlık
Yazarlık Kaynakları
Yazma Süreci
İlk Roman
Kitap Yayınlatmak
Yeni Bir Dünya Düşlemek
Niçin Yazıyorum?
Yazarlar Hakkında Her Şey
Ben Bir Yazarım!
Şu An Ne Okuyorsunuz?
Tüm başlıklar  

Şeftali Bahçesinde
İsa Kantarcı
Öykü > Aşk ve Romantizm

Coşkun, huzur hissediyordu, kırlangıç soluğu gibi bir huzur… tek başına kalıp eski günleri hatırlamak, hissetmek istiyordu, çiftlik evinden düşüncelere dalarak uzaklaştı. Üniversitede ilk yılı başarıyla bitirmişti. Ziraat mühendisi olacaktı, ailesi ısrarla bunu istemişti, o da çiftlik işleri sevdiği için buna karar vermişti. O muhteşem yaz günlerinde çiftlik evinde her işe yardım ediyor, tarlada çalışan işçilerle takılmaktan, onlarla iş yapmaktan

[DEVAMI]

 

 


 

 




Arama Motoru


• İzEdebiyat > Öykü > İyileşme
 Genç Kızların İç Dünyası ve Dışardakiler  (İsa Kantarcı)

Zarife, üst katta odaları temizliyordu. Kızların seslerini ve gülmelerini duydukça seviniyor, içi bir hoş oluyor, içine ormansı bir ferahlık iniyor; ama o ıslak bezi sert sert öfkeyle ahşaba sürerken çılgın bir isyan hissediyordu, bu ahşabın da evin de… küfür ediyordu içinden. Evin hanımı Hayriye temizlik konusunda hastalıklıydı, her yer temiz olsa bile yine temizlenmeliydi, özellikle onun odası. Ve Zarife bu işi yapmaya öyle konsantre olurdu ki sanki ahşapla sevişirdi, kan ter içinde kalırdı, Nezaket onun görür; “kız bırak delirdin mi sıçarım evine! Gel yanımda otur, abarttın… Hayriye, onu böyle alıştırmıştı, bir bakışta onun yüreğiyle çalışıp çalışmadığını anlar, işi iyi yapmıyorsa tekrar sildirirdi aynı yerleri. Gıcıklığından değil; içi rahat etmediğinden. Sonra kendine kızardı kızı yordum diye ve Zarife’ye ara ara altın eşyalar alırdı ama Zarife’nin bundan haberi olmazdı, (mesela kolye, küpe) Nezaket o altınları saklardı. Hayriye ufak tefek altın eşyaları Zarife’nin çeyizi için, evlendiğinde bozdurup kullanması için verirdi, bunu söylerdi Nezaket’e ama Nezaket bu altınları ikisinin sonsuza dek yaşamasına olanak verir diye delice sevinerek, Roma arenasındaki gladyatör gibi hırsla saklıyordu, ne evlenmesi! Zarife’yi bir güzel dövüp sömürüp her şeyi elinden alırlar ve sokağa atarlardı. En iyisi ikisinin beraber yaşlanmasıydı, ancaaak çok güvenilir birisi çıkarsa… ona da belki onay verirdi. Erkekler başta düzgündür, sevgi doludur; ama sonra çocuklar olur, karılarını dövmeye başlarlar, sonra onları başlarından atıp yeni karı almaya… Zarife, çeyiz denen şeyden de hiç hoşlanmaz ki, ikisi için istedikleri gibi takıldıkları, bir boyunduruk altında olmadıkları rahat bir yaşamı sever ama… peki, Zarife kendi yolunu, kaderini çizmek için Nezaket’i terk etmek istese, işte bunu Nezaket hiç düşünmüyordu ve düşünmek bile istemiyordu; çünkü o ellerindeki gözle görünmez pençeleri, çenesindeki gözle görünmez dişleri, kılıç dişli aslan dişleri…düşleri… pençelerini onun ensesine, uzun keskin pençeleri de genç kızın safiyet dolu papatyalar kadar güzel sırtına geçirmişti, “sonsuza dek benimsin!” Çığlığıyla çarpıyordu sinesi. Büyükler küçüklerin üstüne mutluluklarını kurmak isterken küçükler tam tersi yollarda koşmayı pek severler. Küçükler için yaşamın yaptığı planı kimse bilmez. Peki, sevgili okur, sırtında sıfatında öyle pençeler varsa onlardan nasıl kurtulacaksın? Pençeli sırt rahat edemez ve imtihanın da budur! Zarife, o yaşta bunları nasıl bilebilsin ki? Sırtındaki papatyaları hayran kalıp koparacak, ya da çalmak isteyenleri nasıl bilebilsin ki? Bitmedi, üstünde çalışıyorum, genç kızların içlerindeki ve etraflarındaki şeylere yönelik bir romandan bir bölümdür. Tam elden geçmiş bitmiş hali değil; metin kaybolmasın diye koydum. Kızların içleri çok güzel ama dış dünya bombok. Harcanıyorlar. Sistemle.
 Kısmet  (ERDEN ERKİN)

Aniden sıçradı uzandığı yerden. Gidecekti buralardan. İstanbul'a, dayısının yanına gidecekti. ERDEN ERKİN
 Mutluluk Nedir?  (ERDEN ERKİN)

Mutluluk, yaşantısından keyif alan, hoşnutluk duyan, hayatından memnun olan, bir sıkıntısı, acısı, sancısı, kederi olmayan anlamına geliyordu değişe değişe. ERDEN ERKİN...
 Örgü, Şiş ve Yünler  (Ceren Emre)

Şaka şuka, şaka şuka, şişi çevir, ilk ilmeği örmeden al.... Attığım her ilmekle bir sıkıntımı, bir bunalımımı arkaya, omuzlarımdan geriye bırakıyordum. İnanamıyordum, nasıl bir terapi bu böyle...
 Bir Şey  (Yûşa Irmak)

Çocukluğundan beri yaşadığı her şey bazı duyuların kaybolmasına sebep olmuştu. Artık duyuları hiç de iyi işlemiyordu. Yani her bir şey dışarısında kalıyordu. Etrafını sis bürümüştü. Aniden, bir uç sivriliyor, batıyordu. Canı çok acıyordu. Öyle ki uyku için başını koyduğu yastık bile çividen farksız geliyordu. O, bu ucun açtığı yaralarını iyileştirmeye çalışırken yeni bir uç daha sivriliyordu. Yuvarlağı özlüyordu. Bu beklenmedik saldırılardan korunacak gücü kendinde bulamıyordu. Geri çekildikçe çekiliyordu. Şöyle “derince bir uykunun içinde yitip gidiversem…” diyordu.
 Keltepe'nin Öyküsü  (Kâmuran Esen)

Neydi suçu onun? Tanrı onu cezalandırmış mıydı?...Kışın soğuğuyla donar,yazın sıcağıyla kavrulurdu. Onu soğuktan koruyacak, sıcakta serinletecek bir dikili ağacı yoktu üzerinde. Utanıyordu kendinden. Karşıdaki yeşil ormanı gördük
 Derin Hikayeler, Kısa Karşılaşmalar  (eylül)

Küçük iken bana nasıl sımsıkı sarıldığını hatırlamaya çalıştım. Bir türlü hatırlayamamıştım öyle bir anı, ama mutlaka olmuştur diye fısıldıyordum içimden.
 Düşüyorum Tut Elimden - Selma Sayar  (kemal düz)

selma sayar, maden emekçilerinden, töre kültürünün esaretindeki kadınlara, asi nehri kıyısında lastik ayakkabısını arayan çocuktan, aşkını hırsa, hayallerini rüyalara kaptıran insana, insan hallerine mercek tutuyor öykülerinde.
 Beni Çapa Gibi Aşağı Çeken Bir Şey Varsa  (İsa Kantarcı)

fRKINDALIK
10 
 Yağmur Usul Usul Yağarken  (Pınar Şafak)

İçindeki ses ‘dünya yuvarlaktır’ deyip hayallerini bozuncaya kadar arabasını sürüyordu ama bu kadar araba sürdükten sonra dönüp dolaşıp aynı yere geleceğini düşünmek işin büyüsünü kaçırdı.
11 
 Mutluluğu Ölümü Ararken Buldu  (Özcan Nevres)

Genç bir kadın, bir kum tümseğinin üstüne oturmuş, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Gecenin ilerlemiş saatinde bu ıssız sahilde yapa yalnız ağlayan kızı merak etmişti. Gidip önüne dikildi. Kız önünde dikilip duran Selim’i fark etmemişti bile.
12 
 Hayat İnsana Neler Gösteriyor!  (Alp Çetiner)

...her sıradanlığın ardından büyüleyici bir hikâye çıkabiliyor (hiç olmazsa benim için öyle) ve hayat insana ummadığı neler neler gösteriyor!..
13 
 Gülümseme Çiçeği  (R. Eylül Aktaş)

"bir su damlası gün ışığında havaya karışıp kaybolur, yağmurla dönmek için... içimde açan bir gülümseme çiçeğinin goncaları..."
14 
 İmam Hatip Nesli  (mehmet avcı)

İmam hatip nesli
15 
 Kendine Yolculuk  (Müşerref ÖZDAŞ)

Anlamsız mı gerçekten hayat? Yoksa onu anlamsız hale getiren bizler miyiz? Bir değirmen mi hatalarımız, bizi her an daha çok parçalara ayıran? Nasıl bir anlam katmalı hayata? Nereye bakmalı? Ne kadar bakmalı? Ne zaman bakmalı? Gördüğümüzü ve görmediğimizi, kendi okuduğumuzu ve iç sesimizin bize okuduğunu nasıl yorumlamalı?
16 
 Eski Yeni Yıl  (Hacer AKTAŞ)

Ayla Dikmen'in "anlamazdın anlamazdın kadere de inanmazdın" şarkısı çalıyor olduğum yerde. Anlamazdılar kadere de inanmazdılar belki de ondan ha bir de acı veren kalpsizlerden olamazdılar. Ama en çok onlar acıtırdılar. İşte öyle bir şey... Samimi dostluklarla gel yeniyıl ; müthiş olmasa da güzel, her derde olmasa da çoğusuna; tam manasıyla şifa olmasa da yaralarımıza... İyi gel... Sezen Aksu dinleyelim, kadehlerimize biraz daha üzüm şurubu ya da karadut suyu koyalım. Şiir okuyalım... İstanbul'u özleyelim. Biri bize bir dansı lütfetsin.
17 
 Kız İsteme  (Haydar Köprülüoğlu)

Yaşanmış konulardan aldığım, 'Gün Aşımı' kitabım için yazdığım öyküdür. Kendi kendine hayal kurma, gelin, güvey, ön yargı. Saygılar.
18 
 Bilal Eden  (İbrahim Halil Almas)

“Biz de bilirdik sevgiliye karanfil almasını lakin aç idik yedik karanfil parasını.” felsefesiyle hareket eden Bilal, sevdiceğine romantik bir an yaşatamadığı için çok üzülüyordu. Bu eksikliği gidermek için de ona parkta kendi kaleminden süzülmüş şiirler okur, bu yolla kızcağızın gönlünü fethetmeye çalışırdı. Başarırdı da. Güzel kız o mendebur yayın evi editörleri gibi kalpsiz değildi Allah’tan. Şükür ki edebiyattan anlıyordu.
19 
 Narin Menekşe  (Müşerref ÖZDAŞ)

Bu mor menekşecik bilemezdi neden burada olduğunu, bu gözlerin kendisinde neler gördüğünü. Neden kendisine baktıkça gülümsendiğini� Onun gördüğü bir çift umutlu ve bulutlu gözdü sadece. Derinlerinde saklı ışığı ile bakan, umut güneşi gibi parlayan bir çift göz�
20 
 Yalnız Bir Opera  (ÇAĞLA GÖKDENİZ)

Yaşadıklarım üşüşüyor yine bilincime.Arkalara attıklarım, unutmaya çalıştıklarım birer birer gün yüzüne çıkıyor.Mahşer kalabalığı gibi…




son eklenenler
Bir Şey
Yûşa Irmak
Öykü > İyileşme
Eski Yeni Yıl
Hacer AKTAŞ
Öykü > İyileşme
Bilal Eden
İbrahim Halil Almas
Öykü > Gülmece (Mizah)
İmam Hatip Nesli
mehmet avcı
Öykü > İyileşme
Tabut
Murat Serdar Arslantürk
Öykü > İyileşme
Canım İzmir 2
Şenol Durmuş
Öykü > İyileşme
Canım İzmir
Şenol Durmuş
Öykü > İyileşme
Narin Menekşe
Müşerref ÖZDAŞ
Öykü > İyileşme

 


 


Custom & Premade Book Covers
Book Cover Zone
Premade Book Covers

İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim Yapım, 2024 | © , 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır.
Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz.