Hayatın yükseklerinde oturmuş
Sanki çözebilecek gibi sorguluyorum
Deli , deli bakıyorum
Sokakların boş kalabalığına
Ya ben çok yükseğindeyim
Ya da hayat beni alçaltıyor

Koca bir kenti kalbinde taşıyor
Bu minik adanın insanları
Biz geride kalamadık
Onlar geri bırakamadı buraları

Kim bilir kaçı kaçtı yağmurundan
Kaçı gördü damlalarını
Umutsuz ağlarken bu şehir
Dön de bak , ölmüş üstünde biz varız
Yalanlarımız...

Şimdi ne kadar yükseğinde olursan ol
Yere yakınsın.
Çünkü tek yolu var uçmanın
Yalanların seni yerin dibi ederken
Ya hayatı da kandıracaksın , ki kim başarmış
Ya da tertemiz kalbin sahibi olacaksın.

Bir kez daha bak , nerdesin ?
Hala yüksekteyim diyorsan
Orada olduğunu sanıyorsan
Boğazına kadar toprak çekmiş seni.
Ölüyorsun.