Kış sabahları üşürsün ,
Hani kalkarken yatağından
Buharı ile yürürsen beyaz sokakları
Kurşuni gökyüzü ... Bir kış günü ...
Ta ki ilk kar düşer ,
Duyguların yükseldiği tepeye
Sonra ağlarsın , düşmez gözyaşın
Eller soğuktur , yalnızsa ceplerde
Nefesini duyarsın insanların
Görürsün , yaşarsın onları
Ama düşündüğünde
Buzullar kadar soğuktur kalbin
Ve eller kadar yalnız
Güneş gibi beklersin ilk çiçeğe ulaşacağını
Zaman geçer , bakarsın kuşlar göçer
Zamanı gelmiştir çıkmanın ,
Uzanmanın yeşile
Uzanırsın mavi üstünde
Ki onları mutlu eder
Ama korku saplanır , hani ilk çiçek gibi
Yalnız eller gibi ... Göçen kuşlar gibi ...
Yalnız eller gibi ... Göçen kuşlar gibi ...
Bakarsın , baktıkça ürperir için
Öyle ki görürsün , bir yalnız sen varsın
Yapayalnız güneşe uzanmış...
Gece sanır , korkarsın
Ürperir için , korkarsın ,
Geçerken tebessüm suratlarında
Ve anlarsın , zamanı olmaz bir şeyin ...
Mevsimi yoktur sevginin

Ölüm... Çoğu zaman oda zamansızdır ,
ANLAMAZSIN!