Bizden geçtiniz mi ey günler,
Kendinize bizsiz sevgililer mi bulacaksýnýz.
Çayýr yýrtýðý avuçlarýn nasýrlarýnda oyuklar boðuldu,
Desenleri silik ellerin dokunuþlarýnda hayat yoruldu,
Aþk çizgisi çatallaþtý.

Çatýk kaþlarýn gölgesine süzülemeyen ey günler;
Paydos sireni çalan akþamlara döktük gözyaþlarýmýzý.
Aðladýk sanýlmasýn,
Ne zaman, ne için aðlanýr, biz aðlamak niyedir bilmeyenlerdeniz.

Makinelerin sessizliðine alýþmalýyýz,
Sussun tezgahlar, sussun homurtular,
Ne ter buharý, ne de amelenin nefreti ;
Çürüyedursun,
Açýlmaz olsun kapýlar,
Tanrýnýn sele boðduðu kaldýrýmlarda ayak sürteceðiz.
Bizde hüznü yetersiz gördü.
Kendi aðlýyor hüngür hüngür.
Þu umarsýzlýða bak.

Þu sele, þu suya bak,
Þu parlamaya, þu gürlemeye,
Þu acýya bak.
Tanrý aðlýyor hüngür hüngür.
Bize aðlamak yasaklanalý bir sevda geldi-geçti,
Bir sevda
Geldi-geçti ey günler,
Bir sevda öldü,
Bize aðlamak düþtü.
Oysa aðlamak yasaktý.

Biz çürüyen parmaklýklarda pas,
Küflenmiþ doðramalarda mantar olanlardanýz.
Biz kapalý kapýlar ardýnda ölümüne nöbet tutanlardanýz.
Biz
Atomlarýndan molekül, moleküllerinden herkül olanlardanýz.
Kardelen olur karý deleriz,
Sümbül olur buyun bükeriz,
Biz
Ölüp-ölüp dirilmesini bilenlerdeniz.


i.durmuþ
Dereköy, 07.03.2009