Yokluğunu varlığına karıştırıp
Acıyla mutluluğun tam ortasını bulmaya çalışıyorum
Gidişinin hüzünbaz arefesinde...
Varlığına açtığım gözlerimi yokluğuna kapatmak
Ve hatta sensizlik nedir bilmeyen asi gönlümü
Sensizliğe,
Sensizlikle birlikte gelecek sessizliğe
Sessizliği takip edecek çıldırtıcı yalnızlığa alıştırmak
Hiçte kolay olmayacak...
Bir orta yol bulmalı,
Varlıkla yokluğun tam ortasında durmalı...

Şimdi,
Beni eski anlamlı günlerime,
Seni ise anlamsız riyakar günlerine yollayacak
Bize ait olmayan bir kader bulmalı...
Kaderimle kaderinin kesişmeyeceği,
Karma karışık, bitimsiz yollara girmeli.
Kalbinin denizinde dümene hakim olamayan yüreğim
Rotasını hüzne çevirip sessizce demir almalı
Ve haddini bilmeli!
Hatta, eşittir unutmak demekse bu dengesiz denklemin finali
Yoldan bile çıkabilmeli...

Yolum yolun değil
Varlığın varlığıma sebep değil,
Ve kaderimiz bir değil sevgili!
Sen niye benim olasın ki...
Ben senli günlerin keşmekeşinde yitip giderken
Sen, niye bende can bulup
Hayatlanasın ki...

Beni bile taşımıyor bu yürek nicedir
Sakın, sakın dönme emi sevgili!