“ Cemal Süreyya Biliyorum Sana Giden Yollar Kapalý þiirine naziredir”


biliyorum gözlerin buðulu camýn ardýndan bakar gibi
üstelik sen de hiçbir zaman görmek istemedin beni

ne kadar bilinmez ve ne kadar sana benzer
kaçýþlarýn susmalar konuþmalarýn kalmak gibi

sustum sustum hep seni gizlice yazdým
yalnýz seni yalnýz duymak istemediklerini

sen bayan Ayten sen küçük sevgilim
ben artýk üçüncü þahsým sohbetlerde

Þimdilerde ise yalnýz baþýma oturuyorum kantinde
gerçi sevilen biriyim aslýnda ,inan ki

anýmsamýyorum kirli bir elbise giydiðimi
ve midem kabul etmez el sürülmüþ eti

kaç kez seni bekledim kurtuluþ istasyonunda
hangi kýzý görsem sana benziyor sanki

karþýlýksýz aþk nasýl mecnun ediyor insaný
nasýl unutmuþum bir baþkasýný sevdiðini söylediðini

çocukça ve seni kýzdýran mesajlarým oldu
affet bir daha tekrarlanmayacak hiçbiri

yürüdüðün yollarda izini takip eder
hayaline dahi yakalanmamaya gayret ederim

alýþýrým seni yalnýz kalemimle sevmeye
yaþarým seni kelimelerin kifayetsizliðinde

istersen bir daha gelmem bu sensiz þehre
senli bir adý yaþasam anlamý olur bir düþ þehrinde


inan görünmez olurum senin gördüklerinde
sözler verilir ve son sözümü söylerim þimdi


bir yoksul zamanda yazýyorum bu mektubu
yalvarýrým onu okuma aybaþý günleri