gönlümün güneþi batýyor gözlerimde
ve sen yine hayallerde kalmýþ bir gecenin,
her dakika yeniden doðan ceninisin...

bir aðlamaktýr basýyor cümlelerimi
kelimeler düðümleniyor boðazýmda...
seninle yaþanan yetinmelerin uçurum kenarýndayým artýk...
bir adým ötesi de gerisi de sen...

anladým ki !
hangi sapaktan yola düþsem adres hep SEN...

karþýndayým iþte...

ellerimiz sýmsýký kenetleniyor.
diþlerimiz kýrýlacak arasýna sýkýþmýþ özlemden...
kanlanmýþ gözlerini kaçýrýyorsun benden,
duble ayrýlýklarýn þerefine çýnlýyor kadehler...

ben gözlerimi daldýrmýþken hayallerinle derinleþen denize
elimde bitiyor dalýndan kopardýðýn goncasý açmamýþ kýrmýzý gül...
beklenen sevda gecesinin açmaya hazýrlanan zavallýsý,
bir an kendime benzetiyorum rengi çabuk soluyor...

dilimizde yine zeki müren þarkýsý...
sen kimseyi sevemezsin, sevmeyeceksin...
bir intizardýr alýp götürüyor
aslýnda ikimizde biliyoruz, sevemeyeceðiz sevmeyeceðiz...

''bana yazdýklarýndan vazgeçme'' diyor
adýný üzerine iþlediðin, ömrümün en kýymetlisi kalemin...
onunla anlatmak seni beyaz kaðýtlara, apayrý güzel oluyor...
kendi hicranýmý mürekkebim yapmýþken
þimdi senin kanýnla yazýyorum bu sessiz satýrlarý...

gönül yarasýnýn üstüne sýkýlmýþ bir kurþunu veriyorsun avuçlarýma...
yarama tuz basýyorsun ey yar!

gece zifiri karanlýk, yýldýz yok diyorum gökyüzünde
cevap veriyorsun
''yeryüzüne sen inmiþsin sen parlýyorsun...''

avucumun içine býraktýðýn,ellerinin sýcaðýnda ki o kurþun
gönül yarasýna kapak oluyor,

ah benim deli sevdam...
sol yanýmda asýlý kalan adýnýn yanýna
bir çentik daha atýyorsun...
sýzlýyorum, sýzýyorsun...

seni özlüyorum...

Elif Battal

03 Temmuz 2009 Mekan þehirler arasý bir otobüs, yalnýz gidilen bir yol... Zaman karanlýk gece yarýsý...