Kaybediþin dizeleri,
Yitiriþin haykýrýþý,
Þu dünyada kimsesiz olduðunun gerçeði deðil mi?
Yüzüne böylesine çarpan,
Ýçimi böylesine ürperten,
Hayallerindeki geleceðin,
Yaþanmayacak olduðunu anladýðýn,
Ellerini uzatýp da boþ kalýþýný gördüðün o an deðil mi?


Beklemek deðil mi zor gelen,
Ellerin zincirli,
Ayaklarýn taþ kesilmiþ,
Sevdiðinin el oluþunu, yitiþini,
Bitiþini, baþlarken yazdýðýn sonun tükeniþini
Ýzlemek zorunda kalmak deðil mi?
Acýtan…
Her gün biraz daha yozlaþýrken her þey
Ýlk günkü temizliðinde kalamazken hiçbir þey
Sahip çýkamadýðýn da bu deðil mi?
Tüm bunlarý yaþadýðýn o an deðil mi?
Yitirdiðin baþlarken yazdýðýný….


Yalanla doðrunun iç içe girdiði
Tek gerçeðin belki de yalan oluþunu,
Anlayabildiðin sonunda,
Yýkýldýðýn tüm insanlýðýnla,
Dirildiðin, insanlýðýndan geriye kalanla…
Sevgiyi yitirdiðin,
Kendini bitirdiðin,
O an deðil mi?

Kurtuluþu içine atýlmakta bulacaðýn,
Sevdiðinin o uðurda,
O gerçeklik içinde
Elinden kaydýðý
O yol deðil mi?
Senin de üzerinde olduðun,
Bir araca araç edildiðin,
Bir araca teker olduðun,
O an deðil mi?


Her þeye baþlarken,
Kimsenin bilemeyeceði,
Onun bile.
Kendi deliliðinle,
Ellerinle yazdýðýn,
Tek baþýna çizemediðin sonunu
O sonu yaþadýðýn,
Saflýðýný biraz daha yitirdiðin
O an deðil mi?
Diðerlerinin arasýnda kaybolduðun;
Kaybettiðin aradýðýný da büsbütün
Kendini de…
Bittiðin gerçek anlamda,
Ýþte o an…