Ne zaman bir çiçek koklamak istesem
Genzim sıcak ekmeğin kokusuyla doldu
Bir elin nasır tutan yanlarıyla her daim
Hayata avuç dolusu güvercin uçurdum

Kadının olduğu yerde laleler solmamalı
Onlar bir kadehin içinde billur su olmalı
Kurumuş dudağa çorak toprağa akmalı
Dünyadaki yangını kadınlar söndürmeli

Bir resim bile çizmedim ressam tadıyla
Bütün boyaların duvarından döküldüğü
Bir evin rutubetli bir odasında büyüdüm
Daima mutluluğun üvey çocuğu oldum

Daim bir şeylerden kaçar gibi büyüdüm
Bu yüzden yere hiç sağlam basamadım
Şimdi gel diyorsun duygu zenginliğinle
En fakir sözcüklerden dizeler yoğurdum
Karnımı simit tadında şiirle doyurdum