Yaşamanın yolu her an bıkmadan ölmemeyi seçmektir…
Her seçim bir şeylerden kaçmak demektir…
Bu dünyada anlayabileceğin en önemli şey kendi hayatının sübjektif öyküsüdür…
‘Hayat’tan herkes aynı şeyi anlamsa da kelimesinden aynı şeyi anlar…
Hayat, duyduğun, gördüğün ve dokunduğun her şeydir…
Hayatının seninle oluşan bir anlamı yoktur…
Sen hayatının içindeki bir ‘anlamadan’ başka bir şey olamazsın… Hayat seni anlar ama sen uğraşır durursun…
Ulaşamadığın ve ulaşamayacağın her şey senin bu hayattaki sınırını oluşturur…
Hayat bazen soğuktur, sıklıkla gerçektir…
Hayatın tadı, kokusu ve rengi onu yaşayana bağlıdır…
Hayat bir fıçıya benzer… O fıçıda ne kadar mutlu an biriktirirsen biriktir, fıçı elbet dolar…
Hayat, birden fazla ‘an’dır…
Senin hayattan anladığınla başkalarının senin hayatından anladığı hiçbir zaman aynı olamaz…
Sen yoksan hayatın da olmaması ‘hayat’ın bir anlamı olmadığı anlamına gelmez…
Hayat, sürekli gelip geçer…
Hayat, ekmeğine sürdüğün umuttur…
Hayat, zamandır…
Güzel kelimedir ‘HAYAT’…