Hala akan gözler anýyor
Bir bir sayfalarý aralarken ufuklarý hüzünle tarýyor
Düþen yapraðýn melalini anlýyor, feryat eden kuþa öyle bakýyor
Þimdi kim, kalbin sesinde buluþuyor ve ruhun serencamýnda aþký kokluyor

Ne söylesem kim duyacak
Kalbi fakirliðimle mütemadiyen yüreðim daðlanacak
Eller yine boþ kalacak, hasret yumaðý artýk gönlümde aklanacak
Sala okunacak ve teneþir sukutu yaþatacak, yine hicran ruhumda kalacak

Ne hakkýyla hazaný anarým
Ne de mezarýn dirliðinde maverayý hakkýyla yaþarým
Hiç sorma ben yaþarken hazandým, kalbi solgunluðumla hicrandým
Ne þevki tanýdým ve ne de çocukluðumda dahi sürurla tanýþtým, bir faktým

Annem yaþarken hüzünlüydü
Babam zaten kederinde seyreden bir kul olarak demdi
Bahar halimde anlamsýzdý, çiçekler renkleriyle duygumda solgundu
Ne kokusunu ve ne de çilenin korkusunu unuttum, çünkü hal hazza vurgundu

Dinlediðim name anlatýyordu
Boþ kumsallarda umudun izlerini tarayarak yaþ akýyordu
Her nedense çýðlýðým duyulmuyordu, yüreðim umudun tadýný unuttu
Þimdi gecenin kuþatan meramý, akýl ve izanýmýn felahý kalbime aþký hatýrlattý

Ey kuþ sen bari kanatla uç
Umutlarým ne kadar kanatlansa da kalbim hala çok mahcup
Ey nefes sen olsun niyetin mutlakýyetinde sadakat keyfiyetinde oruç
Artýk rahmetin ikliminde haþyet yok ve ruhum vicdanla hesaplaþtý kalmadý suç

Ne cehennemin korkusu
Ve nede suç ve cezada belirginleþen yortusu kalbi burkmuyor
Bizarlýk ancak aþla anlamlaþýnca umut sevdalaþýyor ve akýl pik yapýyor
Ne kadar korku varsa, azat oluyor ve ruhi hürriyet kalbin ikliminde buluþuyor

Ýþte o zaman Mürvet
Ve þahadet içinde harlaþan kuvvet kelimelerde mýsralaþýyor
Yazmak amaca ulaþmak için tutku yaþatýyor, merak kimde ise aþklaþýyor
Korkma ve bir þekli yete bulaþmadan yaz, sen yaz ki fikrin ve zikrin anlaþýlsýn



Mustafa CÝLASUN