Gözlerinden su içer güvercinler.
İmrenir onlara periler cinler.
Çisil çisil yağmur iner toprağa.
Rüzgârlar hu çeker ve sular inler.

Sol fa solu temsilen açar güller.
Göz ışır çözülür lâl olan diller.
Bakarken elif gülüşüyle ufka.
Sallanır vedaın remzi mendiller.

Riya saltanatı değildir bâki.
Kevser sunar rüyalarında sâki.
Süzülür imbikten olur ter-i gül.
Övgülere lâyık odur illâki.

Özü bir sözü bir nahif mi nahif.
İnceliğe simge gözlere elif.
Ünsiyet özünde hüsnü an ile.
Ona ancak çirkinlikler muhalif.

Uyanır her seher huzura durur.
Şehadetle vahdet nabzında vurur.
El bağlar sonsuzluğun sahibine.
Gönlünde dünyalık ne var savurur.

Rıza-yı bâridir tüm beklediği.
Sabrın ucuna hep gül eklediği.
Dergâhın en içli en asil gülü.
Rüveyda bir nefes ney üflediği.
Ankara,24.01.2010 İbrahim Kilik