Ne kadar adağım kalmışsa umutlarımda aşkla
Velhasıl geçip giden efkârlı zamanın ocağında
Kalbim mahkûm bulunsa da ruhum hakikat ta
Aklım idareme güç yetirmeyince nefsim ortada

El hâsıl dil durmaz akıl hissiyatla akit yapamaz
Kendir ne kadar sıksa da yüreğin ateşi durmaz
Arif zaten ses çıkartmaz, zalim ezadan caymaz
Anlamak için sevda aşkın pervazında bulunmaz

Ateşin çeşnisinde nefesime takati kim yetirecek
İzan mefkûreme nasıl yön verecek, aşk sönecek
Umut idrakimle filizlenecek, hazda tehir edilecek
Zevkin kültürü seninle esinleşecek hak bilinecek

Savurun arttık külleri dağlara ve ıssız sokaklara
Eğer bir köşede büzülerek nefes alan varsa, ara
Naralar çıkarken ayyuka, ruhum hicranla sırada
Şayet insanlık kalmışsa çıkma garip nefes orada

Çığlık çığlığa haykırışlar, sanki afatı beklemekte
Arzın bütününde ümmetin mahzunluğu çilelerde
Ecir birliği kul için iliklerde aşk sabırla melalinde
Eğer ölmek mana ikliminde dirilişse nefes şevkte

Hani tozpembe hülyalar alıp ummana götürür ya
Ufuklar amaçlar için maslahata sarkınca sakınma
Vaktin koşullarında yılgınlık bizarlığında yorulma
Umudun kadrini hakkıyla anla, aşka yaban durma

Sinemin kavlinde mevsimle her vakit tazeliğinde
Bazen hazan, bazen de ilkbahar aşk zindeliğinde
Niyet halisliği, senin kalbinin meşkinde sahibiyle
Gidilecek bir yer kalmışsa unutma umut şevk ile

Ne kadar serzenişlerle baş başa kalarak ağlasan
Hiç ayılmadan o bitaplığın şaşkınlığında uyansan
Ne ezanı duysan ve ne de kalbin sesinde aransan
Aldanma ruhun bırakmayacak anı anla aşk başka

Gel seninle karakalem çalışalım ve hayale dalalım
Biran çileleri unutarak şevke yaslanıp hakkı analım
Hayatın kalanını sorgulayıp, saklambaç oynayalım
Ömrün kitabını yazalım, mısralarla anlamlaştıralım



Mustafa CİLASUN