Hapishane avlusunda hürriyete dair bir çiçek biter. Ayak seslerini dinler çiçek. Ýnletir baþlarý ezilmiþ taþlarý, elleri kelepçeyle küçülmüþ mahkumlarýnýn büyümüþ ayaklarý. Hapishane çeþmesiyle nemlenir yapraklarý. Dinler mahkumlarýn birbirlerine yazdýðý bahar þarkýlarýný. Bu yüzden yapraklarý solmaz hapishane çiçeklerinin. Yýldýzlar rüzgar ve su yetmez hapishane çiçeklerine. Yalnýzlýða kök salar uçsuz bucaksýz yýldýzlar altýnda. Korkmaz karanlýktan gökyüzünde bir yýldýzý olmayanlar. Ne göðün kararmasý ne de yýldýzlarýn sönmesi hapishane çiçeklerine dokunmaz. Gözlerde kök salar yýldýz çiçekleri. Herkes birbirine yýldýz yýldýz bakar da gökyüzünü göremediði için kimse kimseye aðlamaz. Bir þiir söyler mahkumlar geceleri baþka olanlarýn rüyalarý da baþka olur misali:

Hapishane Bahçesi

Bu þehir daim yüzüme tükürüyor sevgili
Bir gece sokaklarýmýn kesileceði belliydi
Gülmüþtüm beni tokatlayan adi birisine
Aðlamam için polislerini takmýþtý peþime

O gece tüm yýldýzlar omuzlarda apoletti
Tüm omuzlar omzuma çarpmýþtý o gece
Bileðime kan içinde kelepçe vurulmuþtu
Bütün sokaklarým ele geçirilmiþti sonra

Serbest býrakýlmýþtý tüm yýldýzlar o gece
Ben karanlýða mahkum olmuþtum sonra
Çiçekler açmýþtý hapishane bahçesinde
Ben seni ve ilkbaharý býrakmýþtým geride

Ayaklar kan içinde cennete yürünmezdi
Demedim mi sana gelme peþimden diye
Beni götürürler tutukevine gül getirme
Baþka çiçek açar hapishane bahçesinde

Mahkumlar yürürler hapishane bahçesinde. Kuþatýlmýþ bir gecedir yýldýzlar altýnda yürümek. Resimler ceplerde rehindir, mahkumlarsa hapishanelerde. Bir çiçek büyür avluda polis görmemiþ ve ordu görmemiþ bir çiçek. Özgür topraklarda umutla yeþeren yýldýz çiçekleri gibi gür ve sapasaðlam. Bir çiçek büyür hapishane avlusunda, özgür düþüncelerin topraklarýnda kök salarak. Kader mahkumlarýnýn kimliklerinde bir keklik öter ama baþka kimlikleri ve kiþilikleri tuzaða çekmez. Eli silah tutanlara yardým etmez, kendi soyuna ihanet etmez. Suç beyinlerde öyle bir þeydir ki, kendisine alay olsun diye verilen salatalýðý ikiye böler. Sonra onun yarýsýný kötülük düþünenlerin topraklarýna diker. Sana yapýlanýn yarýsýný baþkasýna yaptýðýnda, seni devriyeler bekler. Tek suç herkesin senin omzuna çarptýðý bir þehirde, sadece birine omuz atmaktýr. Seni öldürmek isteyenler, onlarýn sineðini öldürdün diye seni katil ilan eder. Sonra o þehir seni linç eder, mahkum eder. Hapishane akþamlarýnda ekmek ve su olsun yeter. Düþünce sefaletinden daha iyidir, bunca meze. Gece ise yýldýzlar serilir ayak diplerine. Mahkumlar yürür hapishane bahçesinde. Yýldýzlar altýnda bir baþkasýnýn ýþýklarýnýn yakamozlarlýyla oynamayýp da içi karanlýk bir göle deðil de, kendi yataðýndan taþýp duran bir nehre benzer kader mahkumlarý surata tükürülen bu þehirde. Suratýna tükürülen þehirde, sen insanlarýn yüzüne gülsen niçin aptal aptal gülüyorsun derler. Ýþte o insanlar seni asla dinlemezler. Kendilerini hep üstün görürler.