İnsanı uygar,
Hayatı çağdaş,
Bu çağda;
Kitabına uydurulmuş gerçek,
Aklı es geçmeyi seçerek,
Çöreklendirilirken kafalara,
Çatal dilli yalanlarla;
Doğaldır ki ülkem de hayat,
İnsan için,
Can için,
Aptallıkla zamanlandırılmış,
Ölümlere kanar.

Günler ve geceler,
Sözler ve nefesler,
Aşklar ve dostluklar bile,
Kan kokar.

Ülkem de hayat,
Çok nadirde olsa,
Bahar tadındayken bile;
Kan kokar;
Sözlerin Ankara.
Kan kokar;
Suskunluğun halk ana.

Halk ana...
Sabır ana...
Tarihi kavga ana...
Acı ana;
Ülken yalanlarla kanatılıyor,
Uyansana.
(22 Temmuz 2004 Perşembe akşamı sakarya Pamukova’da meydana gelen
tren kazası için yazılmıştır.)