Bir dost nedir? Öteki ben. -Zenon |
|
||||||||||
|
Kendini yönetme hakkını, sadece hakedene verir. Tam teslimiyetle kendini bırakacağı ellerin sahibini acımasızca yorar... hırpalar... Beni istiyorsan; önce bana katlanmasını öğrenmelisin dercesine, tüm olumsuzlukları serer insanın önüne... Her insana yapmaz ama bunu. Çünkü hayat seçicidir. Seçilmiş insanlardır hayatın zorluklarıyla boğuşmak zorunda bırakılanlar. Çünkü hayat mükafatları; zorlukların, olumsuzlukların arkasına saklar. Yinede seçme hakkı insana aittir. Kolay ve zor olan dikiliverir yaşamın bir noktasında insanın önüne. Ve hep zor olan şirin görünür insanın gözüne. Kolay olan miskin miskin dururken bir köşede, zor olan tüm cezbediciliği ile bakar insanın göz bebeklerine. Zor olan hep mükafat yanını gösterir beni seçsin diye. Ama her insanın gözbebeklerine bakmaz, seçilmesini istediği insanı seçer. İnsandaki gücü kudreti gözbebeklerinden anlar. Seçtirir kendini ve hergün dozunu arttıra arttıra sunar zorluklarını insan hizmetine. Binlerce kez sorarsın tercihlerim yanlışmıydı diye kendine. Dönmek istersin tercih noktasına, dönmek daha zor gelir sana. Hayatta dönemeyeceğini bilir zaten. Hırs yaparsın, başaracağının düşüncesini empoze edersin kendine. Hayatla kavga edercesine tartışırsın, tartıştıkça acımasızlaşır hayat, zorlaşır... Zorlaştıkça güçlenirsin, güçlendikçe yetişir, yetiştikçe güçsüzleştirirsin hayatı. Atbaşı olduğunu görürsün hayatla bir süre sonra. Ne sen onu geçebiliyorsundur, ne de o seni. Don Quijote gibi hissettiğin olur çoğu zaman kendini. (((Böyle düşündüğün anlarda bile; unutmaman gereken; O Don Quijote'un sadık uşağı Sancho Panza hep senin yanında. Solunda yarıştığın hayat, ortada sen, hemen sağında hep yanında ben olacağım unutma...))) Acaba savaştığım gerçekten düşman mı yoksa yel değirmeniyle hayalsi bir savaşa mı girdim ben diye düşündüğü olur. Aslında kendisiyle olan bir yarışıdır bu insanoğlunun. Hayat kendisidir, kendisi hayat... Şimdi bu yarışın son düzlüğündesin, fınısh çizgisini görüyorsun artık. Bırak artık solundan gelen hayatı takip etmeyi. Çünkü sen geçtim mi acaba diye bakmaya kalktığında hayat tarafına, yetişiyor hemen sana. Gözünü fınısh çizgisinden ayırma. Hayat seninle mücadele edemeyeceğini anladı son çabalarını gösteriyor sana. Geç şu fınısh'i ve teslim olsun hayat sana. Teslim olmayı çoktan kabullenmiş bir hayat var birkaç adım arkanda. Hayatın önündesin, bakma arkana... Bak! birkaç adım kaldı mutluluğa. Seni Seviyorum Sen Benim Herşeyimsin 18 yıl
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © ERKAN, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |