Çekildi gün, baþladý bir hüzün
Ey yar aþkýn yüreðimde niye yaþatýr ki efkârý sökün sökün
Bilmediðim bir mahrem el dokunuyor ruhumun mahzun þafaklarýna
Ne kadar yalnýz kalsam da ben, ne olur sen yinede gönül saðanaðýnda hicran yaþama
Issýz sokaklar, kapanan ufuklarýn sineme zerk eden sancýyý umutlarýn sesinden olsun H
aydi durma halinde tereddüdü bulundurma aþký bir nebze süruru muhabbetle kokla


Yalnýz çehrelerin yýlgýnlýðý bir bak, elan nefeslerinden okunuyor
Ne yüreðinde muþtunun þevki kalýyor, ne bir mefkûrenin izleri aþikârca sunuluyor
Meskûn mahallerde yatan fanilerin hicraný yüzlerinden aksederken niye korkutuyor
Fidan kuruyor, meþk yâd ellerin nefesinde aþk ile gönülleri sürurla dalgalandýrýyor


Kýrk kilitli kapýlarýn ardýnda bilmem ki neler var
Bahtýn sevdasýnda sadakatle bekleyen nasip kalbimin edebinde yaþatýr bir ar
Ey yar sesim duyulmasýn bin hüzünle nefesim takatsiz kalsýn aþk ruhunla hali ansýn
Kalbinin mümbit topraðýnda sana bir yalnýzlýk yaþatmasýn, haz yüreðinde þakýsýn


Ey þehirlerin anasý, hülyalarýn en naif sevdalýsý Ýstanbul
Çýkma gönlümün yalnýz ve hicran sayfalarýndan, Üsküdar’ýn dile gelen aksanýndan
Suskun þairlerin mazileþen nefis mýsralarýn ayan olan hýçkýrýklarýndan, efkârýndan
Artýk bir gam yaþatma gönlümün hazanlaþan diyarýndan, dostlarýn cenahýndan


Yine baþladý gözyaþlarý arzýn semaya hasret nidasýndan
Ne kadar suskun çýðlýklar varsa, dile geliyor, güfteleþiyor ruhun ilham pýnarýndan
Hakikatin senasýndan, vicdanýn yanýklýðýndan, aklýn bitap býrakan arayýþlarýndan
Yolun kalbimin güzergâhýnda meþkûk býrakan burukluðunda, aþksýz solgunluðunda


Ey rýhtýmýn bekleyen gönüllüsü
Yüreðinde bin bir esrarýn sahnesi þimdi hüzünle dile geliyor
Ne kadar uzaklara baksan, umudu inþiraha adamasan, nasibi aþkla anmasan eliyor
Ömür bitiyor yýllar yorgun sendeliyor dil çekiliyor kelimeler bilmem kime sesleniyor


Mustafa CÝLASUN