kocaman bir çýnar
gölgesinde bir adam
dökülmüþ yapraklarý karýþtýrýr
durmadan

dargýn komþularý seyreder her gün
hiçbir þey anlamadan
bazen bir þeyler bulur gider fakirhanesine

kimse bir þey bilmez
ne yapar ne eder ne
ne yer

gün aðarmadan yine gelir
ayný çýnarýn altýna
bir önceki günden daha bitkin
daha karamsar
kimseler bilmez bu yolculuk
ne zaman biter
ne zaman baþlar

býkmadan usanmadan,
her gün
oturur çýnarýn gölgesine
aðlamaklý gözlerle bakýp
el sürer gövdesine

ne der
ne konuþur
ne ister
görenler hep sorar birbirine

o yine karýþtýrýr dökülen yapraklarý
yorulunca da yaslanýr koca çýnara
bir zaman rüzgârýn þarkýsýný
dinler yapraklarýnda

bahar biter
kýþ gelir
ama o yok
meraklý gözler arar onu
ama bulamaz

zannederler kýþýn çýnarýn gölgesi
olmaz


adam baharla birlikte yine gelir
ama dizinde takati kalmaz

bilmez ki zavallý adam
çýnarýn meyvesi olmaz

24.07.2000

Saatimi Sana Kurdum Þiirler Kitabýndan