Ülkesinde uyandığım kahverengi çığlıklı bir kız çocuğuydu hayat
Uzandığım sonra kollarına
Mavimsi bir tebessümle yok olmasını izlediğim sabah güneşlerinin
Ki batsın diye kimsesizliğim…
Olmadı…

Yeşile çalan tüm kahve renklerini savaşa boyayıp
Armağan ettim bir Filistinli çocuğun teninin siyahlığına
Yok... zaman bu zaman değil
Ölüme yakın kanayan tüm çığlıklarımla
Sonbaharı kimsesizliğine verdim
Ki soluduğum adın olsun diye
Ben inadına sevdim
Sevdim
Çok sevdim

Mevsimi değildi sevmelerimin
Erken yemiş verdi mutluluklarım
Ki erken de soldular
Erken ölümü gözleyen baykuşlar gibi
Erkenden uçuştular
Bir kabusa çevirmek için tüm masum rüyalarımı
Ellerini erken tuttular
Daha vakit çok erkendi halbuki
Beni amansız bir gecenin koynuna
Erkenden uyuttular…



ALANYA/???