Demek ki çok avundum ve aldanmalarýn hazin yolunda uyukladým
Ah bilsem ki neleri sayýkladým, düþleri neden umutlara bulaþtýrdým
Neden bitmez bu hülyalarým ben hangi mecrada yolumu bulacaðým
Neleri unutmayacaktým ruhuma bahþedilen aþký nasýl anlayacaktým



Sokaklar çok sakin ve þevksiz miskinliði aþikar eðliyor, neler diyor
Ötmeyen kuþlar nasýl bir sancýyla figan ediyor, boynunu büküyor
Sessiz gönüllerin hicraný niye dinmiyor, açýk denizleri çok özlüyor
Gecelerden akseden bu suskun çýðlýk, kalbime aþk sancýlarýný ekiyor



Baktýðým ner nefesin insicamýný tarkmayý dilerim gönülden isterim
Ýnsaniyet adýna ne mevcutsa, hiç sakýnmadan feda olmayý yeðlerim
Aklýma gelir feryar edenler, gönlünün senasýný gizleyenler ne derim
Bugün yine bir burukluk içindeyim, kalbimine sahibine ne söylerim



Zavallý bir çocuk bakýnýyordu, aðzý kurumuþ haylice su aranýyordu
Kýrýlmýþ musluklar akmýyordu, þadýrvanlarýn o melali yalvarýyordu
Ne oldu bize, kýrýp dökmek mi geliyor iþimize bilmem edep neyimize
Hüzün var içimde, dinmeyen bir sýzý baþlýyor kalbimde, titretmeyle



Sokaklar sahipsiz mi sanýlacak, hak hukuk kimin nefesini kurtaracak
Neden mahkumlar kader mahkumu sayýlacak, akýl ve irade ne olacak
Hep suçluluk nasip ve bahtýn terekesinde mi aranacak ve avunulacak
Hangi yük, sahibinden habersiz olarak, gönül ikliminde manalaþacak



Mustafa CÝLASUN