Annem aðzýmý arýyor kahvaltý sofrasýnda en çok neye sahip olmak istersin diye. Yedi yaþýna gireceðim yakýnda. Biliyorum yaklaþan doðum günü hediyemin istediðim bir þey olmasýný istiyor. Ben hemen bebek diye atýldým. Ablamlar ve annem þaþkýn. Benden 2 yaþ büyük olan, böyle olduðu için de her þeyi benden daha iyi bildiðini sanan ablam hemen atýlýyor.
Okula baþladýn hala bebekle mi oynayacaksýn?
Annem biraz düþkýrklýðýna uðramýþ bir ses tonuyla; Pelin’ciðim kaç tane barbi bebeðin var býkmadýn mý Allah aþkýna bebeklerden. Ýþte tam da istediðim soru bu.
Evet çok býktým onlardan bu sefer özel bir bebeðim olsun istiyorum.
Þaþkýnlýkla soruyorlar, nasýl özel?
Özel iþte. Yani sadece ben de olan, sadece bana ait bir þey olamaz mý?
Ablamlar gerçekten ukalalar:
Hiçbir fabrikada bir çocuða özel bebek üretilmiyor, bunu sana okulda öðretmiyorlar mý bebeðim? Diðeri aþaðý kalýr mý? Hiçbir oyuncakçýda Pelin’e özel diye etiket taþýyan bir bebek gördün mü? Öyle olsa bile binlerce Pelin var, hangi Pelin acaba? Alay ediyorlar, Gel de bu kýzlara sinir olma þimdi.
Sinir oldum, bu kýz benim okuma-yazma bilmediðimi bilmiyor mu acaba? Çizgi çizmeden, fþlerden öte gidemedik ki. Bebeklerden bahsetmek yasak gibi bir þey okulda. Nedenini anlayamadým ama hiç kimse bu konuda konuþmuyor, varsa yoksa Ali, mali. Kimdir bu çocuklar anlamadým gitti. Ah bir okumayý öðrenseydim gösterirdim þu kýzlara günlerini.
Çabukta büyümek istemiyorum. Hele þu iki kýz gibi olmayý. Ah ben ne zavallý bir kül kedisiyim.
Aðlamaklý bebeðimi siz yapýn diyorum. En büyük olan gerçekten þaþkýn bir ördek;
Yok artýk nasýl yani? diyor kocaman gözlerini açarak.
Kapodokya bebeði istiyorum ben. Kýzlar iyice þapþallaþýyor. Ne!! ikisi birden baðýrýyor. Ýþte bu kýzlarýn kültür ve hafýza seviyesi ! Annem gülümsüyor, o anladý ne istediðimi. Geçen sene hep birlikte gittiðimiz Kapodokya gezisinde görüpte hayran kaldýðým bebekleri o hatýrlýyor. Allahým bu kadýnda olmasa evlatlýk olduðuma inanasým geliyor.
Annem kýzlar ona bezden bir bebek yapacaðýz hep birlikte diyor. Yok, artýk diyor bir tanesi. Dikkat ederseniz kýzlarýn adlarýný kullanmýyorum. Sizce hak etmiyorlar mý bunu?
Gel zaman git zaman, aslýnda doðum günümün yaklaþýyor diye yüreðimin pýrpýr ettiði zaman. Evde gizli bir çalýþma baþlýyor. Kýzlar baþta oldukça kýzgýnlardý, ama doðum günüm yaklaþtýkça onlarýn yüzlerinde de bir parýldama gizli bir heyecan. Kötü mü ettim bu bebeði istemekle ne? Benden gizli buluþuyorlar, bir þeyler yapýyorlar Her þeyin dýþýndayým artýk. Gülüþmeler, pazarlara gitmeler, daha neler neler. Bazen okuldan döndüðümde onlarýn hararetli seslerini duyuyorum, beni çalýþtýklarý odaya almýyorlar, kapýlarý dinliyorum.
Doðum günü sabahý uyandýðýmda baþýmda üç bez bebek bana gülümsüyor. Üçü de birbirinden güzel. Ýncelemeye doyamýyorum, düðmelerden gözler, çiçekli elbisenin üzerine örgüden hýrkalar, iplerden saçlar. Bir tanesinin inciden kolyesi bile var. Bebeklerden biri erkek, iplikten býyýklarý, þapkasý ne kadar harikalar anlatamam.
Annem ve kýzlar içeri dalýyorlar. Ne kadar mutluyum, Caným annem ve ablalarým. Ýsimlerini söylemiþ miydim daha önce size? Selin ve Gülin.
Ne kadar mutlu olduk bunlarý yaparken, ne güzel bir þey paylaþtýk senin sayende diyorlar. Ben biliyorum diyorum kýrgýn bir sesle.
Gülin, kýskanma bir sonraki doðum günü benim, sen de benim hediyemde yer alacaksýn, bu sefer ben bulunmayacaðým diyor.
Bu sefer þaþýrma sýrasý bende; soruyorum:
Sen de mi bebek istiyorsun?
Hayýr, þapþal, benim isteðim el yapýmý çanta, hepinizden ayrý ayrý, üç tane.
Annem sevinçle artýk hediyelerimiz böyle diyor.
Sizce de henüz okuma-yazma bilmesem de bir þapþal deðilim, deðil mi? Hatta yaratýcý ve zeki olduðum bile söylenebilir bence.

Kasým-2010