Bu gün size minik bir þairi tanýtmak istiyorum. O, dokuz yaþýnda. Minik bir þair. Gazimaðusa Polatpaþa Ýlkokulu’nda üçüncü sýnýfa gidiyor.
Büþra Sungurlu’dan söz ediyorum. Yüreði daha þimdiden sanat aþkýyla dolu, þiir sevgisi ile yetiþen ve edebiyata þimdiden merak saran bir sanatçý.
Hafta sonu sevgili arkadaþým, muhterem dostum Köksal Sungurlu’nun misafiriydim. Bu, bir aile ziyareti idi. Köksal Bey Türkiye’den Sivas’tan görevli olarak gelmiþ. 6–7 aydýr burada görev yapýyor.
Sýcak ve samimi bir ortamda sohbet ettik. Genelde güncel ve ailevi konulardý sohbetimizin konusu. Daha ziyade çocuklarýn eðitimi ve onlarýn gelecekleriyle ilgili kaygýlarýmýzdý.
Bu arada içeriye mini minicik bir bayan girdi. “Hoþ geldiniz efendim”diyerek ellerimizden öptü. Tam bir Türk Kültürüyle yetiþtirildiði her halinden belli oluyordu. Sarý saçlarýný dalgalandýrýyor ve kahverengi gözleriyle bize bakýyordu. Saf, tertemiz dünyasý ile bizi misafir ediyordu.
Büþra’nýn en çok dikkatimi çeken özelliði Türkçeyi çok temiz kullanmasý idi. Gerçekten bu yaþta o kadar güzel Türkçe konuþuyordu ki hayran kalmamak elde deðildi. Kendini çok iyi ifade ediyordu. Sanki büyümüþ de küçülmüþtü.
Eþim, Büþra’yý çok sevdi. “Gel bakalým tatlý kýz. Sen ne þirinsin böyle?” diyerek onu kucaðýna aldý. Ve klasik soruyu sordu: “Sen ne olacaksýn bakalým, büyüyünce?”
Ben, bu soru karþýsýnda her zaman duyacaðým cevaplardan birini bekliyordum. “Doktor olacaðým” veya “Öðretmen olacaðým” Ama bu sözleri duyamadým. Üstelik öyle bir cevap geldi ki beni iyice þaþýrttý: “Ben þaire olacaðým”
Eþim de ben de þaþýrdýk. Hem de “Þaire.” Biliyorsunuz “-e eki” Arapçada müenneslik yani diþilik ekidir. Eklendiði sözcüklere diþilik anlamý katar. Ve bu yaþta bir çocuðun bu eki kullanmasý hayretlere þayandý doðrusu.
Eþim konuþmayý sürdürdü: “Peki þiir de yazýyor musun?” “Tabii” dedi Büþra. “Þaire olmak isteyen bir insan hiç þiir yazmaz mý?” “Bak bak þu ekemiþliðe” dedi eþim. “Maþallah bu çokbilmiþ ya” dedi.
Ben de “Yazdýðýn þiirler var mý? Bir bakalým. Veya bize okuyabilir misin?” dedim. Büþra aklýnda olan þiirlerinden bir iki örnek sunuverdi bize.
Þiir okumasý da o yaþa göre hayli güzeldi. Yaþýnýn çok çok üzerinde bir çocuktu Büþra. En önemlisi de edebiyata ve sanata olan bu düþkünlüðü bende derin bir iz býraktý.
Farklý bir dünyasý vardý Büþra’nýn. Tertemiz, çirkinliklerden uzak, kötülüklerin el deðmediði, hüküm sürmediði bir dünya. Ve bunu da þiirlerine yansýtmýþtý.
Sevgi ile bakýyordu hayata Büþra. Mutluluðun sevgi ile yakalanacaðýný belirtiyordu:

     SEVGÝ
Sevgi, mutluluk demek,
Neþe demek.
Eðlenmek, coþmak demek.

Sevgi, çocuk demek
Birlik demek.
Çocuk, gülmek demek,
Mutluluk eðlenmek demek.

Peki, küçük bir çocuðun ne istediðini hiç düþündünüz mü? Bu soruyu kendi kendinize sorduðunuz oldu mu? Oðlunuz, kýzýnýz minicik bir yavru iken sizden ne istediðini hiç merak ettiniz mi?
Bakýn Büþra bunu þöyle anlatýyor:

ÇOCUK
Çocuk sevgi, þefkat,
Mutluluk, neþe ister.

Çocuk, aile arkadaþ,
Dostluk, mutluluk ister.

Çocuk, kötülüklerden uzak
Güzellikler ister.
Çocuk dünyada barýþ ister.

Sevgi ister, mutluluk ister
Þefkat ister, neþe ister.
Son olarak da Büþra dünyamýzýn korunmasýný ve temiz tutulmasýný istiyor. Aðaçlarýn kesilmemesini, çiçeklerin koparýlmamasýný, yurdumuzun kurtarýlmasýný istiyor.

DÜNYAMIZ
Çöpler atmayýn denize,
Aðaçlarý kesmeyin.
Yurdumuzu kurtaralým
Haydi, hep birlikte

Parfümler sýkmayýn,
Çiçekleri koparmayýn
Bu vatan, bu dünya hepimizin
Kurtaralým hep birlikte.
Büþra’nýn bu isteklerine kulak vermemek elde mi ki? O’nun minicik dünyasý ne kadar temiz, ne kadar mutlu, ne kadar farklý.
Keþke hepimiz Büþra kadar olabilsek. Bu vataný, bu dünyayý onun kadar düþünebilsek. Belki de aramýzda daha ne kadar Büþra’lar vardýr.
Bütün Büþra’lara sevgilerimi yolluyorum.
           Volkan Gazetesi