Gözyaþlarým hiç durmadý
Hasret sineme ne derin bir sýzý býraktý,firkatin ruhumdaydý
Ne müþkil bir sancýymýþ yýllarca peþimi býrakmadý, yalnýzlýðýn ahýný yaþattý
Nereye baksam göçüp gidene aðlasam, ruhumun hicranýyle baþbaþa kalsam ne ahtý


Ne zaman andýmda seni
Derin bir keder alýyor yüreðimi, yaþadýttýðýn çaresizliði
Yadýmla gelen ümitleri, hazaný anlatan elemimi, sessizleþen hal fakirliðimi
Kime anlatýrdým, hasretin sahrasýndan çýkmak için bahtýmýn kalemine sýðýndým


Çaresiz sabýr diledim
Kanaat etmeyi öðrendim,kaderi ben yazmýyorum dedim
Kalbimin sahibine iltica ettim,yarab sen bilirsin dedim,lal olan halimi söyledim
Bilmem ki daha baþka ne yapabilirdim hülyalarýnla mý bu ömrümü tüketmeliydim


Hiç sevdanýn karasý olur mu
Aklýma tutukluluk yaþatan an ve zaman hala vurgun mu
Alýp götüren lahza idrakim için sorgu mu,bu ruhumun tufaný hiç yargýlamýr mý
Kime teslim olmalýyým yüreðimin ahýndan arýnmalýyým hakikat aþkýna akmalýyým


Ýþte o vakit dirilmeliyim
Ne kadar yeisim varsa, elemin þadý sinem için arsa, nihayetinde kurtuluþ vuslatta
Ýhmal ettiðim, ibretiyle nefeslenmediðim, nefesi lekelerim, karþýma çýkacak acýysa
Vecdiyle filizlenmeliyim, inayet ve ihsanýn ne olduðunu öðrenmeliyim, aþk farkýyla


Hiçbir vakit heves biter mi
Nefsim nizama ermedikçe kemal sýfatýyla refakat eder mi,iradem azimet içinde mi
Farký fark ettiren idrakim ruhumun yetisi deðil mi, kalbin inþiraha aç, hak deðil mi
Artýk ne söylersen söyle kabulumdür, o firkatin farký fark ettiren suhulet esinimdir




Mustafa CÝLASUN