Artık silmek istiyorum bu gözyaşlarımı
İçinden çıkamadığım bin bir sıkıntıları, yüreğimi sağlayan derin acıyı
Susmak kifayet etmiyor, direnmek alıp uzaklara götürüyor, sabır imdadıma yetişiyor
Meşkaleye dalsam, herşeyi unutmak için uğraşsam, düşlerin furyası peşimi bırakmıyor



Yoksa ben kendimle barışık mı değilim
Hala bin hüzün ile suallerin takibindeyim, sanki bir hafiye misali yalnılaşan nefesim
Muhakemem ne kadar istikaemetimi belirler, istişarem hangi vadinin izlerini işaret eder
Gönül neye meyleder, ukteleşen feryatlar neden kemaliyet için derdest olmayı elan öteler



Nefesin sahibi bu fakir halimden ne bekler
Tevdi edilen emanetler ihmalkarlığıma şahitlik eder, kalbi lekelerim arileşmeyi bekler
Hangi nefen halime kefil olmayı teyit eder, bu kadar viranelik ahuzarlığıma elbette yeter
Nereye baksam, içinden çıkılmaz zamana dinmeyen figanımı anlatsam, dinecek bu keder



Gözlerim günlerdir neden uykuya hasret
Vecdiyle felaha erişeceğim, ümidiyle beslendiğim, sabrıyla filizlendiğim hangi fedret
Sanki içimde yaşıyorum medceziri, sinsice esaretiyle nefeslendiğim hevesleri ve o ukteleri
Nizama nuhtaç ahvalimi, fikretmeye fevki yetişmeyen kıt aklımı, korkutan elem sancıları



Bir aziklik var içimde, yılların hamasetiyle
Dile gelen kelamın ahıyla, medet uman serabıyla, hikayeleşen ayetlerin ibretli yadıyla
Hangi lisanı öğrenmeliyim, hal dilini mi talim etmeliyim ve gönül kırmamanın umuduyla
Çaresizlik ne kadar bedbah bir bedelmiş, ihmal edilenlerin beklediği umut turabı namıyla



Aklım çok karışık, izanım evet, bulanık
Niçin hesabım bu kadar açık, mizan mefkuresi içimden çıkmayan uyanık ve tanıdık
Bir söz vermiştik, sanki bedelsiz bir ömür tükettik, mağfireti hangi manada nefeslendik
Müddetin aşkıyla neye şahitlik ettik, ecrin harıyla nevakit vicdanımızla yüzleştikmiştik




Mustafa CİLASUN