RÜBAİ
Aşk bin kere ağlayıp kimi kez gülmek
Bir faniye bağlanıp yaman üzülmek
Bir selvinin altında bırakmak ömrü
Aşk laleyi sevmektir gül için ölmek
Ünver PAZARLI

KUMRU
İnsanlara nasıl güvenirsin deyiver.
Adem dediğin koy kuşu ,birbirini yer…
Yaklaşma uzak dur saçağından beşerin,
Ev istese gönlün ,yedi çöp bir ev eder
Ünver PAZARLI

Kaç ayda bitirdiniz kapandı Ocak
Evlenmeyi yaptınız oyun, oyuncak
İnsan diye bakmalı güzelliği geç
Her gül nasıl olsa bir zaman solacak
Ünver PAZARLI

Kaç burnu büyük geldi de koymadı felek
Talihe güven istediğin tarihe dek
Yalnız şunu öğren, a gülüm, kendini bil
Uçtum diye kuş oldu sanır sivrisinek
Ünver PAZARLI


Biz aşkı kulaktan duymadık,hiç biriniz,
Asla göremez biz gibi,boş gözleriniz.
Sevda ile yunduk suya benzer yüzümüz,
Bizler dereden sığ ve denizden deriniz.
Ünver PAZARLI

Ömrün boyu koş dost bulamazsın candan
Kaç türlü ihanet vuracak arkandan
Mevla’dan bekle kul ne bilir dostluğu
Dünyada vefa bekleme bir insandan