Hayatýn kaynaðý su. Olmazsa olmazýmýz. Yaþam için gerekli iþlemlerin gerçekleþtirilmesi için, sývý bir ortamýn varlýðý zorunlu. Sývýlarýn en ideali daha doðrusu tek ideal olaný ise su.

Suyun genel doða kanunlarýna aykýrý gibi görünen aþaðýda kýsaca deðineceðim bazý özellikleri, onun yaþam için özel yaratýldýðýnýn kanýtýdýr.

*Bilinen tüm sývýlar, ýsýlarý düþtükçe büzüþür, hacim kaybederler. Hacim azalýnca yoðunluk artar ve katýlaþan madde daha aðýrlaþýr. Ancak su, tam aksine, +4°C’ye düþene kadar büzüþür, sonra birdenbire genleþmeye baþlar. Donduðunda ise daha da genleþir. Bu nedenle suyun katý hali, sývý halinden daha hafiftir. Yani buz, bilinen fizik kurallarýna göre ve diðer sývýlarýn katý halleri gibi suyun dibine batmasý gerekirken, su üstünde yüzer. Bu sayede, buzun altýndaki canlýlar için kýþýn bir barýnak oluþmuþ olur.

Peki su diðer sývýlar gibi, katýlaþtýðýnda yoðunluðu artarak suyun dibine batsaydý ne olurdu?

Bu durumda Dünya’daki göllerin, denizlerin ve okyanuslarýn çok büyük bölümü dev birer buz kütlesi haline gelirdi. Denizlerin yüzeyinde yalnýzca birkaç metrelik bir su tabakasý kalýr ve hava sýcaklýðý arttýðýnda dahi, dipteki buz çözülmezdi. Ýçinde dünyanýn nefes almasýný saðlayan fotosentezi gerçekleþtiren canlýlarýn yaþayamadýðý, denizlerin ölü olduðu bir ekolojik sistemde kara canlýlarýnýn varlýðý da söz konusu olamazdý.

Suyun +4°C’ye kadar büzüþtükten sonra neden genleþmeye baþladýðý ise, halen cevaplanamamýþ bir soru.

*Suyun bir diðer önemli özelliði, yüzey geriliminin bilinen sývýlarýn hepsinden daha yüksek olmasý. Yüzey gerilimi, sývýlardaki moleküllerin birbirlerini çekim kuvvetlerinden kaynaklanýr.

Suyun yüzey geriliminin özellikle bitkilerdeki etkisi çok önemli. Bitkilerin köklerindeki ve gövdelerindeki kanallar, suyun yüzey geriliminden yararlanacak þekilde tasarlanmýþ. Böylece topraðýn derinliklerindeki su, týpký binalardaki hidrofor sisteminde olduðu gibi, metrelerce yukarý taþýnýr.

*Vücudumuz yaklaþýk 100 trilyon hücreden oluþur. Dýþarýdan aldýðýmýz havanýn ve enerjinin, hücrelerimize damarlarýmýz yoluyla daðýtýlmasý, artýklarýn da yine damarlar tarafýndan toplanmasý gereklidir. Kalp tarafýndan pompalanarak damarlarýmýzda akan kan, asýl olarak sudan oluþur.

Suyun akýþkanlýðý, dolaþým sisteminin düzgün çalýþabilmesi için çok önemlidir. Eðer suyun akýþkanlýðý katranýnkine hatta zeytinyaðýnýnkine benzer bir deðerde olsaydý, kalp bunu pompalayamayacaktý. Kalp pompalasa bile, vücudun her yanýný kaplayan milyarlarca kýlcal damarýn içinde kan akýþý zor olacak ya da kan, damarlarýn içine bile giremeyecekti.

Kanýn bu kadar dar olan damarlarda týkanmadan hareket edebilmesi, suyun akýþkanlýðýnýn yüksek olmasý nedeniyledir. Böylece kýlcal damarlar, vücuttaki hücrelere oksijen, besin, enerji, hormon gibi yaþam için gerekli maddeleri kolaylýkla taþýrlar.

*Suya bir oksijen atomu katýldýðýnda H2O olan formülü H2O2 haline gelir. Bu, hidrojen peroksittir. Güçlü bir oksitleyicidir; onunla temas eden tüm canlý bileþikleri ya yok eden ya da onlara ciddi zararlar veren bir maddedir. Tek bir oksijen atomu, rahatlýkla içip kullanabildiðimiz, yaþamýmýzýn en önemli parçasý olan suyu, havadaki sis ve kirliliðin oluþmasýnda etkili olan, zehirli bir madde haline getirmektedir.

Bilim adamlarý yýllar süren çabalarýna raðmen en geliþmiþ laboratuvarlarda bile su üretmeyi baþaramamýþken, etrafýnýza bir bakýn. Baþta bedeniniz, musluðunuzdan akan su, denizler, göller, nehirler, þelaleler; Allah asla bir benzeri oluþturulamayacak özel bir yaratýlýþý sergilemektedir. Tek bir atomun bile dengeleri deðiþtirdiði sudaki bu eþsiz tasarým ve yaþam için uygunluðu, Allah’ýn üstün iradesinin ve ilminin kontrolündedir. Ýçtiðimiz her yudum suda bu mucizeleri hatýrlayalým...


Þimdi siz, içmekte olduðunuz suyu gördünüz mü?
Onu sizler mi buluttan indiriyorsunuz, yoksa indiren Biz miyiz?
Eðer dilemiþ olsaydýk onu tuzlu kýlardýk; þükretmeniz gerekmez mi? (Vakýa Suresi, 68, 69, 70)

Fuat Türker