Ölüm ve yaşam arasıyız şimdi sevgili, yüzüm sana dönük ey benim hüznümün kırılgan gülüşü… Uzat ellerini senelerimin boşluğundan, kederim örtsün üşüyen sancılı yanlarını. Sürgülü kapılar ardına gizlenelim ve saralım kanayan yaralarımızı. Gözyaşlarımı doldur çocuk huylu avuçlarına, merhem diye sür alnının yanan kıvrımlarına. Bir sana düşsün ülkemin burçları, bir sen bilesin coğrafyamın terk edilmiş vahalarını. Bizden arta kalan ne varsa teslim edelim olmayacak duaların dudaklarına. Nefesin ensemde ilkim baharların efsunlu kokusuyla ve kalalım öylece birbirimizin gözbebeğinde asılı, bir eylül sabahında…

Sundurmam ol, al kanatlarının altına bir sen kanat beni, bir tek sen yarala, kanaya kanaya sev beni, kimse ağlamadı bana, ne olur yar sen ağla…

EBRU OLUR. BEYT-ÜL HAZEN YAZILARI…17