Kallavi meyhanesi,
Müdavimlerinden baþka kimsenin yolunun düþmediði bu meyhanenin, en yeni müdavimiydim. Neþem yerindeyse 35'lik, tadým yoksa bir 20'lik içerdim. Ne yemeniz gerektiði konusunda size bir kaç öðüt verebilirim ama müdavimi olmadýðýnýz için yolunuz düþmeyecektir. Yolunuz düþse de, buranýn jargonunu öðrenene kadar, hiçbir þey anlamadýðýnýz için canýnýz sýkýlacak, asla müdavimi olamayacak ve bizim hayatý durdurup, onun için tekrar hazýrlandýðýmýz bu mekândan hiçbir þey alamadan gideceksiniz.
Size þu an çalan parçanýn adýndan bahsedeyim; "Nereden sevdim o zalim kadýný" çoðunuzun bu þarkýyý bilmediðini tahmin ediyorum. Merak edip dinlerseniz mekânýmýza dair belki kafanýzda bir resim canlanabilir. Canlanan resimle mekânýmýzýn hiçbir alakasý yok. Bunu biliyorum. Ama sizi de iyice umutsuzluða itmek istemiyorum.
Hemen yan masamda oturan Yahya abi, eski kuyumcu, Ýstanbul’da toptan kuyum iþine girmeseydi ne olurdu sanki. Çok zengindi. “Zenginken de cimri miydin?” diye sorduðum bir akþam bütün meyhane þerefe bardak kaldýrmýþtý. Çünkü Yahya abi þu günlerde çok cimri. Karýsýnýn bence hiçbir suçu yok. Gitmekte çok haklý. Para bitti aþk bitti edebiyatý yapýyor Yahya abi bence alakasý yok. Kadýn Yahya abiyi uyarmýþ. “Ýstanbul çakallarla dolu, bilmediðin iþe girme, gül gibi geçiniyoruz” demiþ. Ama insan iþte açgözlü, Yahya abi de açgözlüymüþ. Hafta içi 50'lik bira içiyor. Hafta sonlarý yanýna bir kurban bulursa rakýya giriyor. Bir kuyumcunun yanýnda tezgâhtarlýk yapýyor. Ama cimri her hafta kuyumcular çarþýsýndan getirdiði bir garibana ödetiyor hesabýn çoðunu. Elini cebine atýyor ama çok taktiksel hareketler yapýyor. Masaya sigaraya aldýrýyor. Kendine aldýrýrken kurbaný da alýyor bir paket. Çalgýcýlara her zaman ödemeyi Yahya abi yapýyor. Karþýdakini psikolojik olarak kitlendikten sonra, ortaya küçük bir meblað atýp, hesabý kurbanýna yýkýyor. Hafta içi “Bir sigara atsana Yahya!” diyenlere, hiç hoþ tepkiler vermiyor.
Arka masamda Ýskender abi oturuyor. Emekli yarbay. “Yarbayým yardýr…” diyorum, “Gel ulan buraya eþek sýpasý” diyor. Gidiyorum. “Sakilik yapacaksýn bana” diyor. Bir duble içiyoruz beraber, güzel adam hiç askerlik anýlarý anlatmýyor. Görücü usulü evlenmiþ, ilk baþlarda pek kaný ýsýnmamýþ yengeye ama zamanla önce saygýsýný kazanmýþ yenge, sonra da sevmiþ. “Ulan!” diyor, “çok seviyorum þimdi tuhaf deðil mi?” “Seven ne yapmaz be Ýskender abi” diyorum, “Hassiktir lan! Git babanla dalga geç sen.” diyor. “Tamam, ben gidiyorum.” deyip masama geçiyorum. Kurnaz ihtiyar, benim içkinin sonunu kesiyor, benimle beraber hesabý isteyip, kendini zorla bana eve taþýttýrýyor. Kapýya geldiðimizde yenge tak diye kapýyý açýyor. Yüzünde hep bir mahcubiyet. Ama seviyor belli, sevmiþ yani. Ýskender abi sarhoþ ve mahzun “Seviyorum seni karý” diyor. Yenge yüzünde tebessümle bana “Kusura bakma” diyor. “Ne kusuru be yenge asýl sen bizim kusurumuza bakma” diyorum. “Gel bir kahve yapayým” diyor, “kendine gelirsin”. Bunu duyunca Ýskender abi býrakmýyor. Kapýnýn önündeki döþekte, sade birer kahve içiyoruz. Onlar evlerine giriyor, ben de eve doðru yollanýyorum.
Önümdeki masada, Sezai ile Metin kardeþler oturuyor. Sezai abinin haným sizlere ömür, Metin abinin de kýzý üç ay evvel kocaya kaçtý. Bu iki kardeþi her hafta çarþamba günü bir araya getiren olaylar bunlar. Küfe gibi içiyorlar, biri karýsýna aðlýyor. Biri kýzýna kýzýyor. Sonra gece geç olmadan, hadi çapkýnlýða gidelim muhabbetlerine tanýklýk ediyoruz. Kalkýp gidiyorlar. Bir sonraki çarþamba geldiklerinde soruyorum,”Abi geçen hafta naptýnýz çapkýnlýk yaptýnýz mý?” “Koçum, senin yaþýn kadar ata binmiþliðimiz var bizim” diyorlar. “Helal abi! Ýyi jokey at seçmez” diyorum. “Aç kollarýný geliyoruz!” diyorlar. Deðiþik adamlar.
Sezai ile Metin’in yanýndaki masada, Nedim abi oturuyor. Tavrý kesin; polemiðe girmez. Siyasetten ve futboldan çok iyi anlar. Gecede üç kere devlet kurup, Beþiktaþ’ý þampiyon yapýyor. “Al Ýbrahim’i saða, kur 4-4-2'yi, bak takým nasýl top oynuyor.” diyor. “Dik koþu çalýþmalarý lazým” diyor. Maçlarý geçtim, antrenmanlara dair bile bir fikri var. Çok kýyak adam vesselam. Bence bakan olsa, olurmuþ. Amerika’nýn bütün kirli oyunlarýný biliyor. Yahudileri de sevmez. “Bana üç gün mühlet verseler, terörü bitiririm” diyor. “Ben inanýyorum sana Nedim baba, oyum senin” diyorum. Aðýz dolusu bir küfür savuruyor. Tam sinirlenecekken, meyhanenin sahibi, Salim abi omzuna dokunup, “Nedim sakin ol!” diyor. “Tamam, be Salim” deyip sakin oluyor.
Salim abi, ne derse yapýyoruz, yapmak zorunda kalýyoruz. Öyle bir ses tonuyla, öyle cümleler kuruyor ki, ulan yapmazsam baþýma bir iþ gelebilir hissine kapýlýyorsunuz. Hesap tam neyse onu yazar Salim abi, sonra onun üstünü tek çizgiyle çizip gerçekte ne kadar, olduðunu görmenizi saðlar, altýna da ödemeniz gereken tutarý yazar. Daha hiç ödemem gereken hesabý tek yazýp gönderdiðini görmedim. Raconu bu diye bir þey sormuyorum. Çalgýcýlar istek þarkýlarý çalmadýðý zaman sinirleniyor bir tek. Geri kalan zamanlarda adýyla tam bir uyum içinde salim adamdýr Salim abi. Her masada kýsa süre oturur hoþ beþ eder. Önüne koyulaný içmeden kalkmaz. Bir de genellikle dinler Salim abi. “Hepimizin derdi var be Cem” diyor. “Dertsiz adamýn burada ne iþi var Salim abi! Dertten para kazanýyorsun, pis bir mesleðin var.” diyorum. Yine böyle boþ muhabbetlerden birinde kýstýrdým ben bu Salim abiyi. Kustu zehrini. Baba mesleðiymiþ, bu meyhanecilik. Okulu lise iki de terk ettikten sonra, bir baþlamýþ o gün bugün bu meyhanedeymiþ. Bir kýzý sevmiþ. Meyhanecinin oðlu diye vermemiþ kýzýn babasý. Babasý da “Benim yaptýðým iþe laf edecek adamýn kýzýný gelin diye almam da, bir daha istemem de...” demiþ. Bir daha da hiç evlenmemiþ. “Abi tekrar gördün mü?” diye sordum. “Hala görüyorum.” diyor. “Kadýnýn torunu olmuþ. Uzaktan izliyorum be Cem! Kocasý ölmüþ altý ay önce.” “E abi,” dedim “konuþsana.” “Nasýl konuþayým ulan” diye sinirlenecek gibi oldu. Çalgýcýlara seslendi, “Ben küskünüm feleðe çalýn!”
Fonda ben küskünüm feleðe çalarken, dert hiç dinlememiþtim.
Fonda ben kuskunum feleðe çalarken, bir daha da hiç dert dinlemem.
Fonda bir daha ben küskünüm feleðe çalmasýn.
Kapý açýldýðýnda kapýnýn arkasýnda kalan masa boþ. Arada tanýmadýðýmýz adamlar giriyor içeri, bir iki bir þey içip gidiyorlar. Bir daha da gelmiyorlar. Hiç iliþmiyoruz. Onlar da iliþemiyorlar. Salim abi onlarýn hesaplarýna tek çizik atmýyor. Gidiyorlar. Biz kalýyoruz.