hayata. karışmak istemiyorum aynı insanlara,
bakıyorum hala bahama adalarında değiliz
carlito ?! ama sen bunu biliyordun
biraz ben de. sedyede giderken hastaneye
onca tüp kan isyandayken bedenimden
çok afilli bir söz edeceğim. o zaman
kendime daha çok saygı duyacağım belki bir
aziz bile olabilirim. neden olmasın ?
düşün ki kusuyorum bahama adalarına, sahillerine
el değmemiş kum tanelerine. o denli pisim,
itilmişim, iğrendirilmişimgillerdenim.

savruluyorum çarşafla duvar arasında, mezarım
ki o bir yatak şimdilik. ne yapacağımı bilmeyip,
terliklerimi arayıp gözlerimle kalkmaya
tetikliyorum. hiç babavari değil.
uyanıyorum,
hasiktir.