İnsanın hiçbir beklentisi olmamalı hayattan,
Kimseden hiçbir şey ummamalı…
İyi şeyler olacaksa kendiliğinden olmalı,
İnsan sadece yaşamak için amaçlar belirlemeli,
O amaçlar için elinden geleni yapmalı,
Ama gerisini takmamalı,
Bildiği yoldan sapmamalı.
Hem de kendini kimsenin peşine takmamalı,
Herkes onun ardından gitmeli,
O ise ardına dönüp bakmamalı.
Herkes tarafından çok sevilmeli,
Ama kimseyi sevmemeli,
Kimseden sevgi dilenmemeli,
Kimseden bir şey beklememeli…
Hiç kimseden nefret de etmemeli,
Kendisinden ölümüne nefret edenlerin bile
Varlığını hissetmemeli…
Ayşe Fatma Ali Veli…
Herkes kendisinden ibaret olmalı,
Kimse için hiçbir sıfat kullanmamalı,
İnsan herkesin dostu olmalı,
Ama kimseyi dostu saymamalı.
Ve kimseye hem de hiç kimseye,
Hatta kendisine bile güvenmemeli!
Güven duymak bağlar çünkü…
Özgür olabilmek için insan kendisine bile bağlanmamalı…
Yine de insan gün geldiğinde birilerine sevgili de olmalı,
Ama kimseyi sevgilisi saymamalı,
Gün gelir çok üzerler,
Yok yere bırakıp giderler çünkü…
Kimse yarın geldiğinde dünkü bugünkü,
Aynı kişi olmaz,
Aynı yerinde kalmaz çünkü…
Yine de insan her şeyini herkese vermeyi bilmeli,
Karşılığında hiçbir şey istememeli,
En büyük isteği bir nefes daha alabilmek,
En büyük umudu yarın da güneşin doğması olmalı.
İnsan işte böyle mutlu olmalı,
Böyle de mutlu olamıyorsa,
Mutlu bir et parçası olmalı,
Mutluluk uğruna,
İnsanlığını bir kenara atmalı…

(1 KASIM 2012 – 22:20)