nokta koyuyorum
çiçeği burnunda eşkıyalar kesiyor yolumu
berabere biten aşklarımı alıyorlar cebimden
ya galip geleceksin
ya mağlup olacaksın diyor düzen

uzunca bir yol
uyanmak üzereyim
onca zaman saydığım koyunları
seve okşaya atlatıyorum çitlerin üzerinden
kendime takılıp uyanıyorum birden
ve içimdeki parantezden çıkıyor umut

askıdan bir ceket söylüyorum kendime
ortaya karışık beyefendiler kesiyor yolu
kızlardan aşırdığım zarları çıkarıyorum cebimden
namusuna barbut oynuyoruz
hep yek gelirse töre düşeş gelirse ona göre
tacirlik yapıyoruz

çiçekten çocuklar sarınca meydanı
kısa metrajlı bir bahar sallanıyor ağaçlarda
iki nokta üstüste
unutmaz üniformasını giymeyi üstüne
coplar panzerler dipçikler bakmazlar
bahar neymiş çiçek neymiş çocuk ne

ölmekten cayıp koşmaya varıyorum
bir sürü virgül sarmış etrafı
seriyorum birini yere
yarım geldin diyorlar
alnımdan kopardığım sevdayı öpüyorum
tahrip gücü yüksek papatyalar mevsiminde
tırnak içinde yağıyor yağmur
seviyor sevmiyorlar tutuşuyor dilimde

atıyorum şiiri kırk akıllı kuyusuna
uçurum tutuyor ellerimden
bana mısın demeden