Her þey mal olmuþ ne fayda….
Eþyalarýn dediði oluyor bu dönemde. Ýnsanlar birbirlerini kýrýyor onlar yüzünden, evin baþköþesinde onlar oturuyor.

…

Kadýn adama sürekli söyleniyordu geceden kalma sanki. Adam hiç oralý olmamýþ sadece gözleriyle arada takip ediyordu kadýný.
“ bir aydan beri dir alacaðýný söylüyorsun hala almadýn, nasýl adamsýn sen….” Diyen kelimeler duvarlarý kamçýlýyordu sanki.
O an çocuklarýn eve gelmemesi, adamýn borçlarýnýn nasýl halledileceði, komþusunun hastalýðý kadýnýn hiç umurunda deðildi…
O sadece istediði o eþyaya sahip olmak istiyordu.
Velhasýl iki güne kalmadý o istediði þeye sahip oldu. Mutlumuydu; belki..ama yinede suratýnda o manasýz duruþ vardý neyazýk…

Çevresinde onun gibi binlerce insan vardý görüþtüðü.. üzüm üzüme baka baka lafý ne kadar da uygundu onun için.
Ne zaman arkadaþlarýyla bir araya gelse ya parasý yoktur ama yeni o kadar eþyasý vardýr ki… kimse ona tek bir laf bile etmez edemez ki..

Sürekli aðlanmaklý sözleri komþusunun canýna yetmiþti. Konuþulacak o kadar duygu varken sözler dönüp dolaþýp eþyalara temizliðe ve kocasýnýn huyuna gelirdi.
Kimse onu kýrmak istemediði için sadece dinlemekle yetinirdi.
Kendini o kadar mallaþtýrmýþtý ki, kendi rahatý deðil de küçük bir televizyonun rahatý düþünülür olmuþtu evde…

Halýlar kirlenmesin, duvarlar batmasýn ve o “muhteþem gösteriþ….”
Onun için canýný vermeye razýydý kadýn. Bir kere ele geçirmiþ ya dünya malý onu, tepe tepe kullanýlýyor olmalýydý.
Sevgi neydi acaba onun için, ya kimsesizlik ya da yokluk…

Belki de bu eksikliði bu þekil gidermek içindi her þey.. Bulamadýðý sevgiyi, hiç tatmadýðý aþký baskýlýyordu hepsi belkide..

Ya da hiçbiri!


Aþk sen her þeysin
Akla ziyansýn
Hissetmekle bile güzelsin…
     
Ruhun en derininde bana özelsin
Kimi daðda bayýrda
Kimi bir gözyaþýnda
Sen her þeydesin….



“DnZ
2014/Aralýk