Özü yakmış kavurmuş
Bilişte çıkmazıyla
Hiç yaşanmamışla
Yel esmişte tohum savurulmuş gibi

Bir ellerimi uzatsam
Sanki
Şöyle bir dokunacağım
Geçmişine de
Şimdisine de
Sahibim her şeyiyle
Yumulmuş avucumun içinde
Anılarıyla anımsarım
Akıl olmuş oynaşım
Bağır bahçem
Yangı olmuş cana
Yolar akçem

Sırası mıydı
Düne düşmelerin?
Anı yaşıyorken
Güne küsmelerin
Akıl zillerim çalmakta
Âdem olup
Kurtulmayacaksan
Kiş adamı olmaktan...

Nippur gecelerinde
Adaletin gözü kaymıştı
Üçe beş vardı Nuh'a
Şöyle bir geçerken Uruk'a
Hep gözümün takılanı
Eridu'lu kadın İnanna
İttifaktan caymıştı

Karşı kıyıda kalıyordu
Gemiye binmeyişim ondan
Bu kaçıncı kurtulmalarımdı
Encam dedikleri hayırlı sondan

Ne uzandım
Ne uzattılar da emdim
Tevhit yapıcı
İştar'dı, Kybele'ydi
Sömürülen göğüsleriyle...

Namertti kusuşum ondan
Hırsızın hainin de
Bela olması
Tufanla kurtulandı Geştinna...

Kurtuluşlu olan
Soydandı Nemrut
"Cibilliyetsiz
Al ananı da git" diyordu İbrahim'e
Ceberut

Kahır yedim
İt azarından beri
Böyle mi olmalıydı
Geçtim dediğin feleğin çemberi

Bir dilberdudağı
Bir vezirparmağı
Karıştırır aklımı
Eriha yolunda
İsa'ya görünen kadından önceydi
Keldanilerin Ur'dan yola çıkmıştı
Anasıyla değil de
Sara ileydi Abraham...

Başka El'in çocuklarıydı
Tarizli olduğu
Amaleki toprakları bereketli
Kenan diyarı aç ve ihtiyaçlı
Ne susuzluklarım var biliyor musun?
Dinmek bilmeyen
İnsanlık baş tacım
Ve lakin
Ben senin coğrafyana muhtacım

Daha akıl ışımamıştı
Ama
Karanlık zayıflıyordu
Assuanın gözlerinde...

Keops'a bakarken
Nefertiti...
Bayram diyordu
Akhenaton'un ağzında
Bel Amarna, Bel Üzni'de
Daha Musa
Yetro'nun dizi dibinde değilken
Harun Karun olmamıştı
Asaya değiyordu kuşak, saçağı
El'den önceydi
Bile bildin mi altın çağı

Nanşe!
Güzel elli kadın
Lağaşlı
Duy beni
İremi gösterirler
Dirhemi can yakar
Sıkıştırırlar seni
Ya ambardan delik gemiye evet
Ya suda boğulmaya hayır
Nedir niyazın?
Sızlanırsın
Ben içre ben gibi mi tarzın?
Bir ruyu zeminle
Çıktığımda karşına
Say ki beni
El açan duacı farzın

01.03.2017

Bayram KAYA