Gün batımının hüznü sarsın içini
Gökyüzünün kızıllığı serilir ya hani
Huzur bulduğun maviliklere
Kan gövdeyi götürsün
Ve en çokta mavilik yitirir, maviliğini gecede
Güzel gördüğün herşey karanlıklara sarılır
Ve gün ağır ağır dökülür gökyüzünden
Kim bilir akar sızısı bir denizin üstünden
Ya da son bulur bir dağın ardında
Ve senin gibi çekip gider bir "gün" daha
Yalnızlık doğurur karanlığını,
Tüm güzellikler çekilip durur köşesine
Ve kimsesizlerin şarkısı çalınır.
Eşlik eder kaldırımın ayak sesleri,
Rüzgar uğuldayarak ıslık çalar hafiften
Dans eder kulaktan kulağa dolan soğuk hava
Ve acı seğirtir yürekleri
Kim bilir karanlık en çok hüzün getirir
Gidenlerin canı sağolsun
Kalanlar hep hüzün dizisi