Rüzgara fısılda adımı,
Akıp giden zamana karşı
Bir akşam üstü gün batımında
Avuçlarımda, toprak kokusu.

Kasvetli şubat soğuğu, iğneliyor acımı.
Kış güneşim soluyor.
Zamanın izleri seni andırıyor.
Kim bilir ne haldesin! düşüncesi.
Derinlerden gelen bir ses
Bilmem ne uğultusu !

Kalbim, zamanla yarışıyor gibi
İçim sıra kımıldıyor kendince,
Ateş ediyor bir "Adam" karanlığıma
Ve yalnızlığına tutsak!.
Az sonra tren kalkıyor
İçinde bir garip yolcu
Raylara vuran sıcak ve ağır demir kokusu

Sararmış buğday başakları
Ve eşlik ediyor bulutlar!
Güneş ufuklar da saklanıyor.
Yağmur yağacak besbelli
Pencereden dışarı bakışlarım,
Bir çocuk neşesinde
Yorulduğum yerden, düşlerimden sızlıyor umutlarım!
Akıp giden bu hayat karmaşasında,
Bende bir yolcuyum işte!..